Björgunarmál og slysavarnir
Fimmtudaginn 18. maí 1989

     Flm. (Óli Þ. Guðbjartsson):
    Hæstv. forseti. Ég hef leyft mér að flytja á þskj. 753 till. til þál. um eflingu fræðslustarfs í grunnskólum og framhaldsskólum um björgunarmál og slysavarnir. Flm. ásamt mér eru hv. þm. Alexander Stefánsson, Sighvatur Björgvinsson, Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir, Auður Eiríksdóttir, Þórhildur Þorleifsdóttir og Margrét Frímannsdóttir.
    Till. hljóðar svo, með leyfi hæstv. forseta:
    ,,Alþingi ályktar að fela menntmrh., félmrh., samgrh. og heilbr.- og trmrh. að skipa starfshóp er fái það verkefni að efla til muna kynningar- og fræðslustarf um björgunarmál og slysavarnir í grunnskólum og framhaldsskólum landsins.
    Starfshópurinn leiti í þessum tilgangi samstarfs við hjálpar- og björgunarsveitir sem og slysavarnadeildir og hverja aðra þá aðila sem starfa á þessum vettvangi, um að skipuleggja og efla enn betur en nú er a.m.k. árlegt kynningar- og fræðslustarf í öllum grunnskólum og framhaldsskólum á landinu.
    Kostnaður við þessa fræðslu greiðist sem hluti annars rekstrarkostnaðar skólanna.``
    Í grg. með þessari till. er á það minnt að framkvæmd slysavarna- og björgunarmála hefur um langan aldur hvílt mjög á óeigingjörnu starfi sjálfboðaliða hér á landi. Enda þótt nokkur opinber stuðningur hafi verið við ýmsa þætti þessara mála hafa sjálfboðaliðar borið hitann og þungann, ekki síst þegar mest hefur á reynt er slys eða annan vanda hefur borið að höndum.
    Þessi starfsemi hefur orðið æ margþættari á undanförnum árum, einkum vegna margháttaðra tækniframfara t.d. á sviði fjarskipta og hvers konar annars búnaðar í þessu sambandi. Þá hefur og önnur þróun í þjóðfélaginu aukið gildi og jafnframt margbreytni þess starfs sem slysavarnadeildir og björgunarsveitir vinna víða um land. Leitarsvæði eru stundum afar stór, hvort sem er á sjó eða landi, og ætíð er kallað til sjálfboðaliðanna án nokkurs fyrirvara.
    Það er þess vegna fátt þýðingarmeira en að þessir aðilar séu stöðugt í viðbragðsstöðu og njóti svo góðrar þjálfunaraðstöðu sem frekast er kostur. Einnig skiptir miklu máli að eðlileg og stöðug endurnýjun geti orðið á sem flestum sviðum þessa starfs, hvort sem varðar mannafla og þekkingu hans og þjálfun eða tækjabúnað og alla þróun í þeim efnum. Loks skiptir ekki litlu máli að stöðugt sé viðhaldið kynningu og áhuga almennings á gildi þessarar starfsemi og sífelldum stuðningi við hana.
    Það er skoðun flm. þeirrar till. til þál., sem hér er fram borin, að efling hvers konar kynningarstarfs og skipulagðrar fræðslu í skólum landsins sé vænlegasta leiðin til áframhaldandi framfara á þessum sviðum. Í þeim tilgangi er tillaga þessi flutt.
    Að lokinni þessari umræðu, hæstv. forseti, vildi ég vænta þess að henni yrði vísað til síðari umræðu og hv. allshn.