Guðrún Helgadóttir:
Hæstv. forseti. Ég stend einungis upp til þess að fagna því að þetta frv. hefur nú verið lagt fram. Á þskj. 86 á þessu þingi bar ég fram fsp. til hæstv. menntmrh. um framkvæmd laga um Listskreytingasjóð ríkisins og fékk mjög ítarleg svör um hvernig veitt hefur verið úr þeim sjóði. Í svari hæstv. ráðherra kom fram að menntmrn. hefði í mars 1987 falið þáv. stjórn sjóðsins að vinna að endurskoðun laganna og að niðurstöður þeirrar endurskoðunar hefðu verið lagðar fram í desember 1988 í formi draga að frv. til nýrra laga um Listskreytingasjóð ríkisins. En lokaorð hæstv. ráðherra voru þá í því svari: ,,Ekki hefur verið ákveðið hvort lagafrv. verði lagt fram á þessu þingi.`` Það er því mikið fagnaðarefni að svo hefur raunar orðið og ýmislegt í þessu nýja frv. held ég að sé mjög til bóta. Skera sig þar nokkur atriði úr sem hæstv. ráðherra hefur þegar minnst á, svo sem eins og atriðið í 1. gr. þar sem starfsemi sjóðsins skal ekki lengur einungis miðast við að fegra opinberar byggingar heldur einnig umhverfi þeirra. Það held ég að sé til mikilla bóta.
Vegna orða fyrrv. menntmrh., hv. 2. þm. Reykv., þá held ég að hann hafi rakið alveg rétt þróun þessa máls. Ég man mjög glöggt eftir frv. þeim sem hann flutti og hans meðflutningsmenn, en ég sat einmitt í menntmn. Nd. í ráðherratíð Ingvars Gíslasonar, þáv. hæstv. menntmrh., og tel mig eiga nokkuð í því að lögin um Listskreytingasjóð ríkisins náðu fram að ganga. Það má auðvitað endalaust deila um það hvort þessi framlög eigi að vera í sjóðsformi eða hreinlega lagaskylda hverra þeirra aðila sem fyrir opinberum byggingum standa, að sú kvöð hvíli á þeim að hluti byggingarkostnaðar fari í listskreytingar. Persónulega held ég nú að sjóðsaðferðin sé betri og ég held að þannig sé líka betur tryggt að um sé að ræða vönduð og vel gerð listaverk sem séu okkur öllum til gleði og umhverfinu til sóma. Og mér finnst listi sá sem hér fylgir með frv. ánægjuleg lesning og sýnir okkur að mikið af
þeim listaverkum sem hér eru talin upp hefði sjálfsagt aldrei verið sett á sinn stað ef menn hefðu átt að ráða því meira og minna sjálfir hverjir ynnu þau og ég sé ekki annað en að hér hafi verið vel og vandlega að staðið. Einkum gleður það mig að sjá að Borgarspítalinn í Reykjavík hefur fengið 800 þús. kr. á árinu 1989 til fullhönnunar myndverks við aðalinngang sem Jón Gunnar Árnason, sá ágæti listamaður, vann síðustu daga ævi sinnar, dauðveikur þar á spítalanum. Og margt annað er þarna mjög ánægjulegt að sjá.
Ég vil því eindregið fagna framlagningu þessa frv. og vona svo sannarlega að það nái fram að ganga. Vel má vera að hv. menntamálanefndir geri á því einhverjar smávægilegar breytingar en ég held að í stórum dráttum eigi þetta frv. að þjóna tilgangi sínum. Hv. þm. verða síðan að vona, alla vega þeir fjórir sem hér eru í salnum, að hæstv. forseta meðtöldum, að framvegis fáist það framlag sem ætlast er til
lögunum samkvæmt, en á það hefur vantað töluvert eins og hæstv. ráðherra hefur margsinnis sýnt fram á.
Ég vil því að lokum þakka hæstv. ráðherra fyrir að hafa nú lagt þetta frv. fram og vona að allir hv. þm. reyni að vinna að framgangi þess.