Frsm. heilbr.- og trn. (Guðmundur G. Þórarinsson) :
    Virðulegi forseti. Ég mæli hér fyrir nál. heilbr.- og trn. um frv. til laga um brottnám líffæra og krufningar. Í nál. segir:
    ,,Nefndin hefur fjallað ítarlega um frv. Á fund nefndarinnar komu Björn Björnsson prófessor, Páll Ásmundsson yfirlæknir og Páll Sigurðsson ráðuneytisstjóri. Umsagnir bárust frá biskupi Íslands, Prestafélagi Íslands, Læknafélagi Íslands, læknaráði Landakotsspítala, læknaráði Borgarspítala, landlækni, læknaráði Landspítala, Árna Kristinssyni yfirlækni, guðfræðideild Háskóla Íslands, læknadeild Háskóla Íslands, Rannsóknastofnun Háskóla Íslands í siðfræði, Hjúkrunarfélagi Íslands og Félagi háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga.
    Nefndin er sammála um að flytja nokkrar brtt. við frv. en engin þeirra breytir efni þess verulega. Brtt. koma fram á þskj. 612.
     Í fyrsta lagi er lagt til að líffæragjafa sé tryggður réttur til að ráðfæra sig við annan lækni en lækni þess sem þiggur líffærið.
    Í öðru lagi er lagt til að sömu læknar og staðfesta andlát skuli meta hvort brottnám líffæra geti haft áhrif á niðurstöður réttarkrufningar ef framkvæma þarf.
    Í þriðja lagi leggur nefndin til að skýrt verði kveðið á um að réttarkrufningar falli ekki undir ákvæði þessara laga um krufningu, enda af öðrum toga spunnin. Ákvæði um réttarkrufningu eru í 7. gr. laga nr. 42/1913, um mannskaðaskýrslur og rannsókn á fundnum líkum, sbr. reglugerð nr. 24/1936 og 106. gr. laga nr. 74/1974, um meðferð opinberra mála, þótt hugtakið réttarkrufning sé ekki notað í lögunum. Hins vegar er hugtakið notað í reglugerð nr. 24/1936 þar sem er að finna leiðbeiningar um réttarlæknisskoðun á líkum.
    Að lokum leggur nefndin til að læknir hins látna, sbr. orðalag í 3. mgr. 5. gr. frv., verði látinn meta hvort líkur séu til að réttarkrufningar verði krafist.``
    Nefndin leggur til að frv. verði samþykkt með breytingum þeim sem ég hef nú gert grein fyrir og liggja fyrir hv. þingi á þskj. 612.