Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
:
Virðulegi forseti. Ég þakka fyrirspyrjanda fyrir að vekja athygli á því máli sem hér er í fyrirspurnarformi og ráðherra fyrir hennar svör. Mér finnst eins og fyrirspyrjanda einmitt mjög athyglisvert að skoða þetta mál í ljósi þeirrar umræðu sem var fyrr í dag um umfang skattsvika.
Talað hefur verið um það hvort ekki þurfi að samræma reglur um þetta um land allt þannig að allir sitji við sama borð og þar sé gætt jafnræðis. Það kann að vera mjög mikilvægt en ég vil vekja máls á því hvort ekki væri ástæða til þess að breyta lögunum á þá lund að ekki séu greiddir skattar af tímabundinni aðstoð til sjálfshjálpar sem félagsmálaaðstoð sveitarfélaganna er. Þarna er ekki um að ræða varanlegar bætur eða varanlegar greiðslur eins og bætur úr tryggingakerfinu heldur er þarna um tímabundna hjálp að ræða og aðstoð einstaklinga miðast við þörf en ekki fasta upphæð. Mig langar í þessu sambandi, virðulegi forseti, að nefna hér tölur um það hver þessi fjárhagsaðstoð er. Ég vil taka dæmi af einstæðri móður með þrjú börn sem leitar á náðir félagsmálastofnunar. Henni er reiknað að hún þurfi til þess að lifa 68.240 kr. á mánuði. Þar frá er síðan dregið allt sem hún fær í meðlag, barnabætur og mæðrastyrk sem er áætlað að sé um 47 þús. á mánuði. Til viðbótar fær hún þá 20 þús. kr. Þetta eru rúmlega 68 þús. kr. sem þessari konu er gert að lifa af og þar af þarf hún að borga skatt af þeim 10 þús. kr. sem fara umfram skattleysismörk.
Virðulegi forseti. Ég þakka fyrirspyrjanda fyrir að vekja athygli á því máli sem hér er í fyrirspurnarformi og ráðherra fyrir hennar svör. Mér finnst eins og fyrirspyrjanda einmitt mjög athyglisvert að skoða þetta mál í ljósi þeirrar umræðu sem var fyrr í dag um umfang skattsvika.
Talað hefur verið um það hvort ekki þurfi að samræma reglur um þetta um land allt þannig að allir sitji við sama borð og þar sé gætt jafnræðis. Það kann að vera mjög mikilvægt en ég vil vekja máls á því hvort ekki væri ástæða til þess að breyta lögunum á þá lund að ekki séu greiddir skattar af tímabundinni aðstoð til sjálfshjálpar sem félagsmálaaðstoð sveitarfélaganna er. Þarna er ekki um að ræða varanlegar bætur eða varanlegar greiðslur eins og bætur úr tryggingakerfinu heldur er þarna um tímabundna hjálp að ræða og aðstoð einstaklinga miðast við þörf en ekki fasta upphæð. Mig langar í þessu sambandi, virðulegi forseti, að nefna hér tölur um það hver þessi fjárhagsaðstoð er. Ég vil taka dæmi af einstæðri móður með þrjú börn sem leitar á náðir félagsmálastofnunar. Henni er reiknað að hún þurfi til þess að lifa 68.240 kr. á mánuði. Þar frá er síðan dregið allt sem hún fær í meðlag, barnabætur og mæðrastyrk sem er áætlað að sé um 47 þús. á mánuði. Til viðbótar fær hún þá 20 þús. kr. Þetta eru rúmlega 68 þús. kr. sem þessari konu er gert að lifa af og þar af þarf hún að borga skatt af þeim 10 þús. kr. sem fara umfram skattleysismörk.