Virðulegi forseti. Hv. 8. þm. Reykn. heldur sig við sama heygarðshornið. Haldinn forsjárhyggjunni. Hann spyr: Ætlar ríkisstjórnin að tryggja að skipaiðnaðurinn og fyrirtækin í honum verði svo og svo stödd þegar einhver ákveðinn dagur rennur upp?
Ég hef tröllatrú á því að íslenskur skipaiðnaður muni spjara sig en ekki af því að ríkið hafi tryggt það. Það er ekki þess hlutverk, heldur er hlutverk þess að skapa honum eðlileg vaxtarskilyrði svo hann geti dafnað. En það breytir ekki þeim veruleika sem hann hrærist í nema með almennum hætti.
Í öðru lagi var spurt um eigendaframlag til tiltekins fyrirtækis. Þar erum við komnir í allt aðra sálma. Þar er spurningin um ráðstafanir stjórnar fyrirtækis þar sem ríkisstjórnin á hlut í félaginu og hlýtur að meta það út frá sínum eigendasjónarmiðum hvað þar sé rétt að gera. Til þess máls hefur ekki verið tekin afstaða. En þarna hrærir þingmaðurinn eins og fyrr saman óskyldum hlutum, þótt svo vilji til að þetta fyrirtæki sé nokkuð umfangsmikið.
Ég verð að segja það að ég sakna þess sjónarmiðs sem hv. þm. hafði þegar hann gegndi stöðu fjmrh. Þá mátti nokkuð á hann treysta að mæla ekki upp í mönnum að fara nú að styrkja þetta eða hitt, heldur gerði hann það sem rétt var, hélt í við það og var stuðningsmaður minn í því að fara ekki athugunarlaust út í það að veita niðurgreiðslur til ýmiss konar útflutningsgreina og samkeppnisgreina. Fyrir það á hann heiður skilinn. En jafnskilið á hann nú að fá skammir fyrir það að breyta allt öðruvísi þegar hann er kominn í stjórnarandstöðu. Þetta er að vísu gömul plata, af því að þingmaðurinn nefndi hér gamlar plötur, en þær verður þó að spila annað veifið. Þannig er það nú að ríkisstjórnarmaðurinn, hv. þm. Ólafur Ragnar Grímsson, mælti gegn styrkjum og stuðningi og sértækum ráðstöfunum fyrir skipaiðnaðinn eins og aðrar greinar, fyrir það á hann hrós. Nú snýr hann gjörsamlega við blaðinu, eða ég ætti kannski að segja plötunni, og spilar hina hliðina. Þetta er orðið --- eins og börnin segja --- hálfhallærislegt hjá þingmanninum. En því miður verður það líka að segjast að það náðist ekki samstaða um það í fyrri ríkisstjórn, hverju sem um er að kenna, og ég kenni það ekki einum flokki eða manni, og alls ekki 8. þm. Reykn., að í fyrsta lagi breyta þeim lögum sem við ræðum nú breytingar á til þess að gefa færi á þjónustu við erlend veiðiskip. Það er vel að sú ríkisstjórn sem nú situr hefur ákveðið að gera það.
Í öðru lagi náðist ekki samkomulag um það, þrátt fyrir ítrekaðar tillögur mínar, að lánakjör Fiskveiðasjóðs tækju meira mið af hagsmunum innlends skipaiðnaðar. Þar réðu sjónarmið sem ég ætla ekki að fjalla um nánar. Ég segi bara það sem er staðreyndin í málinu að þrátt fyrir ítrekaðar tillögur um aukin áhrif skipasmíðaiðnaðarins á lánakjör og lánveitingar Fiskveiðasjóðs fengu þær tillögur ekki stuðning. Þetta er staðreyndin. Mér sýnist nú að við munum ná því betur í þessari stjórn, eins og hefur komið fram í máli hæstv. sjútvrh., og ég hygg að það muni koma enn betur í ljós á næstu dögum.
Þetta er sannleikurinn og ég ætla að enda þetta á því að segja að ég læt mér í léttu rúmi liggja hvernig hv. 8. þm. Reykn. skarkar með hugtökin ,,almennur`` og ,,sérstakur``. Það skiptir ekki máli, hann er sjálfur alveg einstakur í sinni röð.
Réttur til veiða í efnahagslögsögu Íslands
40. fundur
Þriðjudaginn 03. desember 1991, kl. 18:28:00 (1524)
Viðskiptaráðherra (Jón Sigurðsson)
: