Steingrímur Hermannsson
:
Virðulegi forseti. Ég tek undir það með hv. síðasta ræðumanni að okkur Íslendingum ber að leggja ríka áherslu og alla áherslu á það að mannréttindi séu haldin hvar og hvenær sem er. Þar út af fyrir sig þýðir enginn samanburður, það á að halda mannréttindi og brot á mannréttindum eru óafsakanleg þar sem þau eru framin.
Við höfum ætíð verið stoltir af því, Íslendingar, að virða mannréttindi og við höfum jafnframt sagt, a.m.k. í hátíðaræðum, að við teldum að sérhver þjóð ætti að hafa sjálfsákvörðunarrétt. Til þess að geta dæmt í slíkum málum þá þurfum við að sjálfsögðu að kynna okkur þá atburði sem um er að ræða. Ég verð því miður að segja að mér hefur stundum þótt skorta á hjá okkur Íslendingum að kynna okkur báðar hliðar á slíku máli. Ég minni á það þegar ég var utanrrh. vildi ég kynna mér málstaða Palestínumanna og fékk bágt fyrir hjá þáv. forsrh. og alveg sérstaklega í Morgunblaðinu. Ég ræddi þá við sendiherra Palestínumanna í Stokkhólmi og hugðist ræða við Arafat en það varð nú ekki úr því. Hins vegar gerði ég það síðar. Og ég tel að þær viðræður hafi verið afar gagnlegar.
Því nefni ég þetta hér að mér þykir stundum sem hugur fylgi ekki máli. Ég hefði talið að í heimsóknum til Ísraels hefðu einmitt forustumenn núv. ríkisstjórnar átt að nota tækifærið og ræða einnig við forustumenn Palestínumanna og kynna sér þeirra málstað. Mér sýnist satt að segja ástandið orðið svo alvarlegt að þarna dugi ekki bréf, eins og hæstv. utanrrh. hefur skrifað. Ég vona að því verði fylgt eftir með miklu harðara bréfi og ekki bara lýst von að Ísraelsmenn lagfæri það sem þarna hefur farið úrskeiðis --- það er út af fyrir sig ágæt bending að þeir hafa það á sínu valdi, þeir hafa það algjörlega á sínu valdi --- heldur verði því fylgt eftir með aðgerðum og orðum okkar Íslendinga hjá Sameinuðu þjóðunum.
Og ég tel að satt að segja sé kominn tími til þess að krefjast þess að eftirlitsmenn Sameinuðu þjóðanna setjist að í Palestínu.
Virðulegi forseti. Ég tek undir það með hv. síðasta ræðumanni að okkur Íslendingum ber að leggja ríka áherslu og alla áherslu á það að mannréttindi séu haldin hvar og hvenær sem er. Þar út af fyrir sig þýðir enginn samanburður, það á að halda mannréttindi og brot á mannréttindum eru óafsakanleg þar sem þau eru framin.
Við höfum ætíð verið stoltir af því, Íslendingar, að virða mannréttindi og við höfum jafnframt sagt, a.m.k. í hátíðaræðum, að við teldum að sérhver þjóð ætti að hafa sjálfsákvörðunarrétt. Til þess að geta dæmt í slíkum málum þá þurfum við að sjálfsögðu að kynna okkur þá atburði sem um er að ræða. Ég verð því miður að segja að mér hefur stundum þótt skorta á hjá okkur Íslendingum að kynna okkur báðar hliðar á slíku máli. Ég minni á það þegar ég var utanrrh. vildi ég kynna mér málstaða Palestínumanna og fékk bágt fyrir hjá þáv. forsrh. og alveg sérstaklega í Morgunblaðinu. Ég ræddi þá við sendiherra Palestínumanna í Stokkhólmi og hugðist ræða við Arafat en það varð nú ekki úr því. Hins vegar gerði ég það síðar. Og ég tel að þær viðræður hafi verið afar gagnlegar.
Því nefni ég þetta hér að mér þykir stundum sem hugur fylgi ekki máli. Ég hefði talið að í heimsóknum til Ísraels hefðu einmitt forustumenn núv. ríkisstjórnar átt að nota tækifærið og ræða einnig við forustumenn Palestínumanna og kynna sér þeirra málstað. Mér sýnist satt að segja ástandið orðið svo alvarlegt að þarna dugi ekki bréf, eins og hæstv. utanrrh. hefur skrifað. Ég vona að því verði fylgt eftir með miklu harðara bréfi og ekki bara lýst von að Ísraelsmenn lagfæri það sem þarna hefur farið úrskeiðis --- það er út af fyrir sig ágæt bending að þeir hafa það á sínu valdi, þeir hafa það algjörlega á sínu valdi --- heldur verði því fylgt eftir með aðgerðum og orðum okkar Íslendinga hjá Sameinuðu þjóðunum.
Og ég tel að satt að segja sé kominn tími til þess að krefjast þess að eftirlitsmenn Sameinuðu þjóðanna setjist að í Palestínu.