Forsætisráðherra (Davíð Oddsson)
(andsvar)
:
Virðulegi forseti. Fyrst vegna þessa síðasta sem hv. þm. nefndi þá er ljóst að það hafa átt sér stað mörg og mikil samtöl af hálfu ríkisvaldsins annars vegar og svonefndra aðila vinnumarkaðarins hins vegar í tengslum við undirbúning aðgerða. En það var jafnframt ljóst á síðustu stigum málsins að það hefur tvennt komið upp. Annars vegar gerðu aðilar vinnumarkaðarins og þá Alþýðusambandið sérstaklega ráð fyrir því að tekjur til að bera uppi þann tilflutning, sem allir virtust sammála um að þyrfti að koma til, kæmu að verulegu leyti frá tölum sem væru fundnar með því að menn segðust ætla að útrýma skattsvikum eða að hækka reiknaðar tekjur. Þetta voru tölur sem ekki var hægt að sýna fram á að stæðust. Ríkisstjórnin gat ekki lagt slíkar tölur fyrir þingið. Það ber öllum saman að mjög mikilvægt er að ná tökum á skattsvikurum, þeir láta jú heiðarlega fólkið borga fyrir sig en við getum ekki fært slíkar tölur til bókar með þeim hætti, við verðum að sýna raunverulegar tölur. Í annan stað þá var það líka ljóst eftir að þessi mikli gjaldeyrisóróleiki hafði orðið, eftir að sænska krónan hafði fallið, eftir að viðmiðunarmörkum pesetans hafði verið breytt og eftir að þær spár voru komnar upp sem reyndust trúverðugar og réttar um að norska krónan mundi falla, þá var ekki samstaða --- þetta verða menn að hafa í huga --- með aðilum vinnumarkaðarins að ákveða efnahagsaðgerðir þar sem gengisbreytingar væru ekki innifaldar. Það kom glöggt fram á síðustu fundum sem við áttum sameiginlega með aðilum vinnumarkaðarins að þeir tveir aðilar voru ekki sammála því að þær aðgerðir gætu gengið fram án þess að gengisbreytingar yrðu. Alþýðusambandið vildi ekki gengisbreytingar eins og fram hefur komið en á hinn bóginn var ljóst að við þessar aðstæður töldu vinnuveitendur óðs manns æði að ákvarða efnahagsaðgerðir án þess að taka mið af þeim gengishræringum sem orðið höfðu.
Virðulegi forseti. Fyrst vegna þessa síðasta sem hv. þm. nefndi þá er ljóst að það hafa átt sér stað mörg og mikil samtöl af hálfu ríkisvaldsins annars vegar og svonefndra aðila vinnumarkaðarins hins vegar í tengslum við undirbúning aðgerða. En það var jafnframt ljóst á síðustu stigum málsins að það hefur tvennt komið upp. Annars vegar gerðu aðilar vinnumarkaðarins og þá Alþýðusambandið sérstaklega ráð fyrir því að tekjur til að bera uppi þann tilflutning, sem allir virtust sammála um að þyrfti að koma til, kæmu að verulegu leyti frá tölum sem væru fundnar með því að menn segðust ætla að útrýma skattsvikum eða að hækka reiknaðar tekjur. Þetta voru tölur sem ekki var hægt að sýna fram á að stæðust. Ríkisstjórnin gat ekki lagt slíkar tölur fyrir þingið. Það ber öllum saman að mjög mikilvægt er að ná tökum á skattsvikurum, þeir láta jú heiðarlega fólkið borga fyrir sig en við getum ekki fært slíkar tölur til bókar með þeim hætti, við verðum að sýna raunverulegar tölur. Í annan stað þá var það líka ljóst eftir að þessi mikli gjaldeyrisóróleiki hafði orðið, eftir að sænska krónan hafði fallið, eftir að viðmiðunarmörkum pesetans hafði verið breytt og eftir að þær spár voru komnar upp sem reyndust trúverðugar og réttar um að norska krónan mundi falla, þá var ekki samstaða --- þetta verða menn að hafa í huga --- með aðilum vinnumarkaðarins að ákveða efnahagsaðgerðir þar sem gengisbreytingar væru ekki innifaldar. Það kom glöggt fram á síðustu fundum sem við áttum sameiginlega með aðilum vinnumarkaðarins að þeir tveir aðilar voru ekki sammála því að þær aðgerðir gætu gengið fram án þess að gengisbreytingar yrðu. Alþýðusambandið vildi ekki gengisbreytingar eins og fram hefur komið en á hinn bóginn var ljóst að við þessar aðstæður töldu vinnuveitendur óðs manns æði að ákvarða efnahagsaðgerðir án þess að taka mið af þeim gengishræringum sem orðið höfðu.