Utanríkisráðherra (Jón Baldvin Hannibalsson)
(andsvar)
:
Virðulegi forseti. Það væri nú ástæða til að spyrja hvers vegna það er sem ég kem svo oft í þennan ræðustól í tilefni af þessu máli. Sannleikurinn er sá að það er vafalaust af því að ég er brenndur af því sjálfur að hafa verið borinn mjög alvarlegum ásökunum og með þeim hætti að það vafðist mjög lengi fyrir mér að ná rétti mínum. Ég sat uppi með það að hafa verið dæmdur fyrir fram, dæmdur af fjölmiðlum, dæmdur sekur fyrir fram og ég reyndi það að ég átti að lokum ekki annarra kosta völ heldur en að leita til þessarar opinberu stofnunar sem hér hefur verið nefnd, Ríkisendurskoðunar, til þess að fá rétt minn hlut, til þess að ná aftur að hreinsa æru mína. Og af því að hv. þm. sagði að ég væri hér alþýðudómstóll og að verja kerfi, þá skal ég segja það alveg eins og er að mér er meira í mun að sá einstaklingur --- þó að ég þekki hann ekkert, beri enga ábyrgð á ráðningu hans eða listrænum gjörðum, get vafalaust ekki talist í aðdáendahópi hans, það litla sem ég hef séð eftir hann --- mér er meira í mun að þessi einstaklingur verði ekki dæmdur fyrir fram og hafi einhver úrræði til þess að ná rétti sínum, jafnalvarlegum ásökunum og hann hefur verið borinn, heldur en verja kerfi. En um kerfið segi ég, af því að við tölum hérna um hlutverk Alþingis sem dómstóls: Sá yðar sem syndlaus er kasti fyrsta steininum.
Það væri hægt að setja upp margar rannsóknarnefndirnar um ábyrgð Alþingis á störfum bankaráða, um ábyrgð Alþingis á störfum stofnana sem fara með opinber fjárráð, Byggðastofnunar t.d., og fleiri og fleiri stofnana, og margt fróðlegt kæmi í ljós. En um hina pólitísku nefnd, sem sett yrði upp á Alþingi Íslendinga til þess að rannsaka það í einstökum atriðum, mundu menn segja: Pólitík, pólitík, pólitík. Það er stjórnmálalegur ágreiningur á bak við þetta. Og menn mundu ekki trúa pólitískri nefnd í slíkum málum. Þess vegna er það svo að við verðum einfaldlega að viðurkenna það að þegar búið er að gera mál pólitískt, það snýst um pólitískan ágreining, þá höfum við engan endanlegan dómstól að leita til. (Forseti hringir.) Við verðum að útkljá það í þjóðmálaumræðunni en þegar um er að ræða ákveðnar ásakanir um fjármálamisferli á einhvern einstakling úti í bæ, sem ekki getur hér borið hönd fyrir höfuð sér, þá er þetta leiðin til þess að rétta hans hlut.
Virðulegi forseti. Það væri nú ástæða til að spyrja hvers vegna það er sem ég kem svo oft í þennan ræðustól í tilefni af þessu máli. Sannleikurinn er sá að það er vafalaust af því að ég er brenndur af því sjálfur að hafa verið borinn mjög alvarlegum ásökunum og með þeim hætti að það vafðist mjög lengi fyrir mér að ná rétti mínum. Ég sat uppi með það að hafa verið dæmdur fyrir fram, dæmdur af fjölmiðlum, dæmdur sekur fyrir fram og ég reyndi það að ég átti að lokum ekki annarra kosta völ heldur en að leita til þessarar opinberu stofnunar sem hér hefur verið nefnd, Ríkisendurskoðunar, til þess að fá rétt minn hlut, til þess að ná aftur að hreinsa æru mína. Og af því að hv. þm. sagði að ég væri hér alþýðudómstóll og að verja kerfi, þá skal ég segja það alveg eins og er að mér er meira í mun að sá einstaklingur --- þó að ég þekki hann ekkert, beri enga ábyrgð á ráðningu hans eða listrænum gjörðum, get vafalaust ekki talist í aðdáendahópi hans, það litla sem ég hef séð eftir hann --- mér er meira í mun að þessi einstaklingur verði ekki dæmdur fyrir fram og hafi einhver úrræði til þess að ná rétti sínum, jafnalvarlegum ásökunum og hann hefur verið borinn, heldur en verja kerfi. En um kerfið segi ég, af því að við tölum hérna um hlutverk Alþingis sem dómstóls: Sá yðar sem syndlaus er kasti fyrsta steininum.
Það væri hægt að setja upp margar rannsóknarnefndirnar um ábyrgð Alþingis á störfum bankaráða, um ábyrgð Alþingis á störfum stofnana sem fara með opinber fjárráð, Byggðastofnunar t.d., og fleiri og fleiri stofnana, og margt fróðlegt kæmi í ljós. En um hina pólitísku nefnd, sem sett yrði upp á Alþingi Íslendinga til þess að rannsaka það í einstökum atriðum, mundu menn segja: Pólitík, pólitík, pólitík. Það er stjórnmálalegur ágreiningur á bak við þetta. Og menn mundu ekki trúa pólitískri nefnd í slíkum málum. Þess vegna er það svo að við verðum einfaldlega að viðurkenna það að þegar búið er að gera mál pólitískt, það snýst um pólitískan ágreining, þá höfum við engan endanlegan dómstól að leita til. (Forseti hringir.) Við verðum að útkljá það í þjóðmálaumræðunni en þegar um er að ræða ákveðnar ásakanir um fjármálamisferli á einhvern einstakling úti í bæ, sem ekki getur hér borið hönd fyrir höfuð sér, þá er þetta leiðin til þess að rétta hans hlut.