Virðulegi forseti. Hv. 17. þm. Reykv. varpaði fram þeirri spurningu hvort Kvennalistinn væri á móti
einkavæðingu. Það er alls ekki svo að við séum almennt á móti einkavæðingu en það er auðvitað spurning um hvað er verið að einkavæða.
Við höfum höfum nefnt að það er nauðsynlegt að skilgreina hlutverk ríkisins upp á nýtt út frá ýmsum þeim breytingum sem hafa átt sér stað og að spyrja sig þeirrar spurningar í hvaða rekstri ríkið eigi að vera. Ég get verið sammála því sem hér kom fram fyrr í dag að t.d. á ríkið ekki að vera að reka prentsmiðju. Ríkið á ekki að vera í rekstri þar sem aðrir aðilar veita þjónustu. En þegar kemur að fyrirtækjum þar sem ríkið hefur setið eitt að þjónustunni, þá spyr maður auðvitað: Er eitthvað betra að einkaaðilar stundi einokun en ríkisfyrirtæki, fyrirtæki í eigu almennings? Menn verða auðvitað að skoða allt sem fylgir slíkum breytingum og reyna að meta reynslu annarra þjóða, t.d. Breta þar sem stór ríkisfyrirtæki sem hafa setið ein að þjónustunni hafa verið einkavædd. Það hefur einungis leitt til þess að þjónustan hefur orðið dýrari. Menn verða því aðeins að skoða hvað er verið að gera þegar einkavæðing á sér stað, en við erum vissulega tilbúnar til að skoða ýmis þau dæmi sem hér hafa verið til umræðu.
Hins vegar dreg ég mjög í efa að ríkið muni ná því fram sem það ætlar sér nú á næsta ári með sölu ríkisfyrirtækja. Eins og reynslan hefur sýnt á þessu ári virðist ekki vera mikill markaður fyrir slíkar eignir og ég tel rétt að mótmæla því að mínar eignir og annarra þjóðfélagsþegna séu seldar á útsöluprís.