Fyrirspyrjandi (Jóna Valgerður Kristjánsdóttir)
:
Virðulegi forseti. Í þjóðfélaginu fer fram mikil umræða um það atvinnuleysi sem við stöndum frammi fyrir í meira mæli en við höfum átt að venjast. Flestöll fyrirtæki eiga í vök að verjast í þeirri efnahagslægð sem nú er. Til sveita hefur orðið mikill samdráttur í hefðbundnum búrekstri og mörg býli eru þannig í sveit sett að ekki er hægt um vik að stunda launaða vinnu frá búinu til að bæta sér upp það tekjutap sem verður vegna þeirrar skerðingar sem átt hefur sér stað í hefðbundnum búskap.
Margt fólk, bæði konur og karlar, hafa því leitað leiða til að auka tekjur sínar. Mikil gróska hefur orðið í ýmsum heimilisiðnaði sem framleiðendur hafa síðan selt, aðallega yfir ferðamannatímann. Þá hefur komið í ljós að framleiðendur sitja ekki við sama borð. Mjög misjafnt er hvort þeir falla undir ákvæði um undanþágu frá virðisaukaskatti eftir því hvort þeir stunda launaða vinnu eða hafa hingað til haft framfærslu sína alfarið af búrekstrinum. Einnig getur skipt máli hvernig þessi heimilisiðnaður er skilgreindur.
Þetta skapar ýmsa örðugleika hjá þeim sem í þessu standa. Það er því spurning hvort ekki þurfi að samræma reglur. Ég tel að það væri mjög æskilegt að styðja við bakið á þeim sem eru að reyna fyrir sér í framleiðslu minjagripa og nytjahluta með því að framleiðsla þeirra allra væri undanþegin virðisaukaskatti upp að tiltekinni upphæð árlega. Ég tel að það yrði ekki til að lækka tekjur ríkissjóðs heldur mundi stuðla að aukinni framleiðni sem skilaði sér í auknum tekjum þegar á heildina er litið. Því beini ég eftirfarandi fsp. til hæstv. fjmrh.:
,,1. Hvaða reglur gilda um virðisaukaskatt á heimilisiðnaði?
2. Gilda sömu reglur um undanþágu frá virðisaukaskatti upp að ákveðnu marki á framleiðslu handunninnar vöru á heimilum, hvort sem um er að ræða framleiðslu einstaklings sem stundar búrekstur eða sem stundar launaða vinnu utan heimilis?``
Virðulegi forseti. Í þjóðfélaginu fer fram mikil umræða um það atvinnuleysi sem við stöndum frammi fyrir í meira mæli en við höfum átt að venjast. Flestöll fyrirtæki eiga í vök að verjast í þeirri efnahagslægð sem nú er. Til sveita hefur orðið mikill samdráttur í hefðbundnum búrekstri og mörg býli eru þannig í sveit sett að ekki er hægt um vik að stunda launaða vinnu frá búinu til að bæta sér upp það tekjutap sem verður vegna þeirrar skerðingar sem átt hefur sér stað í hefðbundnum búskap.
Margt fólk, bæði konur og karlar, hafa því leitað leiða til að auka tekjur sínar. Mikil gróska hefur orðið í ýmsum heimilisiðnaði sem framleiðendur hafa síðan selt, aðallega yfir ferðamannatímann. Þá hefur komið í ljós að framleiðendur sitja ekki við sama borð. Mjög misjafnt er hvort þeir falla undir ákvæði um undanþágu frá virðisaukaskatti eftir því hvort þeir stunda launaða vinnu eða hafa hingað til haft framfærslu sína alfarið af búrekstrinum. Einnig getur skipt máli hvernig þessi heimilisiðnaður er skilgreindur.
Þetta skapar ýmsa örðugleika hjá þeim sem í þessu standa. Það er því spurning hvort ekki þurfi að samræma reglur. Ég tel að það væri mjög æskilegt að styðja við bakið á þeim sem eru að reyna fyrir sér í framleiðslu minjagripa og nytjahluta með því að framleiðsla þeirra allra væri undanþegin virðisaukaskatti upp að tiltekinni upphæð árlega. Ég tel að það yrði ekki til að lækka tekjur ríkissjóðs heldur mundi stuðla að aukinni framleiðni sem skilaði sér í auknum tekjum þegar á heildina er litið. Því beini ég eftirfarandi fsp. til hæstv. fjmrh.:
,,1. Hvaða reglur gilda um virðisaukaskatt á heimilisiðnaði?
2. Gilda sömu reglur um undanþágu frá virðisaukaskatti upp að ákveðnu marki á framleiðslu handunninnar vöru á heimilum, hvort sem um er að ræða framleiðslu einstaklings sem stundar búrekstur eða sem stundar launaða vinnu utan heimilis?``