Ólafur Þ. Þórðarson
:
Herra forseti. Við bjuggum við það varðandi dagskrárgerð að öll mál sem lágu fyrir í þinginu hverju sinni voru sett á dagskrá. Nú eru tímar breyttir og þau ein mál sett á dagskrá sem forseti telur að taka beri fyrir á þeim fundi sem settur er. Það hljóta því að teljast verulega tíðindi þegar 2. mál á dagskrá er Evrópskt efnahagssvæði, stjfrv., 1. mál, þskj. 1, og boðað að það sé til 2. umr.
Ég veit ekki hvort forseti gerir sér grein fyrir því að þrátt fyrir að það sé vald forseta að ákveða dagskrána er það að sjálfsögðu þingsins að taka efnislega afstöðu til þess hvort það unir þeirri dagskrá sem sett er fram. Það hlýtur að gerast með athugasemdum héðan úr þessum stól.
Ég tel óhjákvæmilegt þegar hæstv. forseta dettur í hug að setja þetta mál nú á dagskrá þegar jafnmikið er að vinna í þinginu að víkja að fréttunum sem flestir landsmenn urðu vitni að þegar okkur bárust fréttirnar um að Sviss væri búið að fella samninginn. Ég vitna hér í kvöldfréttir sjónvarps 6. des. 1992:
,,Nú má telja nær víst að ekkert verði af því að samningur um Evrópskt efnahagssvæði taki gildi um áramót eftir að svissneskir kjósendur höfnuðu honum í þjóðaratkvæðagreiðslu í dag. Hingað er kominn Jón Baldvin Hannibalsson utanrrh. til að segja álit sitt á þessum tíðindum, en fyrst skulum við heyra um niðurstöðuna í Sviss.``
Þessi frétt endar með því að Ingimar Ingimarsson fréttamaður spyr ráðherrann beinna spurninga um þau atriði þegar ráðherrann lýsir því yfir að nú sé orðin einhver sérstök þörf á að hraða þessu máli. Þá spyr Ingimar: ,,Hvers vegna er hún meiri en fyrr? Ég hef heyrt þig halda þessu fram í kvöld?`` Og ráðherrann segir . . . (Forseti hringir.) Nú er slegið svo fast í bjölluna að það er greinilegt að það er ekki ráðherra í ræðustólnum. ( Forseti: Tíminn er búinn, hv. þm., sem ætlaður er í hvert sinn til að ræða um gæslu þingskapa, þrjár mínútur.) Herra forseti. Ég vænti þá að forsetinn svari því hvers vegna þetta mál er sett á dagskrána því að ég mun kveðja mér hljóðs aftur.
Herra forseti. Við bjuggum við það varðandi dagskrárgerð að öll mál sem lágu fyrir í þinginu hverju sinni voru sett á dagskrá. Nú eru tímar breyttir og þau ein mál sett á dagskrá sem forseti telur að taka beri fyrir á þeim fundi sem settur er. Það hljóta því að teljast verulega tíðindi þegar 2. mál á dagskrá er Evrópskt efnahagssvæði, stjfrv., 1. mál, þskj. 1, og boðað að það sé til 2. umr.
Ég veit ekki hvort forseti gerir sér grein fyrir því að þrátt fyrir að það sé vald forseta að ákveða dagskrána er það að sjálfsögðu þingsins að taka efnislega afstöðu til þess hvort það unir þeirri dagskrá sem sett er fram. Það hlýtur að gerast með athugasemdum héðan úr þessum stól.
Ég tel óhjákvæmilegt þegar hæstv. forseta dettur í hug að setja þetta mál nú á dagskrá þegar jafnmikið er að vinna í þinginu að víkja að fréttunum sem flestir landsmenn urðu vitni að þegar okkur bárust fréttirnar um að Sviss væri búið að fella samninginn. Ég vitna hér í kvöldfréttir sjónvarps 6. des. 1992:
,,Nú má telja nær víst að ekkert verði af því að samningur um Evrópskt efnahagssvæði taki gildi um áramót eftir að svissneskir kjósendur höfnuðu honum í þjóðaratkvæðagreiðslu í dag. Hingað er kominn Jón Baldvin Hannibalsson utanrrh. til að segja álit sitt á þessum tíðindum, en fyrst skulum við heyra um niðurstöðuna í Sviss.``
Þessi frétt endar með því að Ingimar Ingimarsson fréttamaður spyr ráðherrann beinna spurninga um þau atriði þegar ráðherrann lýsir því yfir að nú sé orðin einhver sérstök þörf á að hraða þessu máli. Þá spyr Ingimar: ,,Hvers vegna er hún meiri en fyrr? Ég hef heyrt þig halda þessu fram í kvöld?`` Og ráðherrann segir . . . (Forseti hringir.) Nú er slegið svo fast í bjölluna að það er greinilegt að það er ekki ráðherra í ræðustólnum. ( Forseti: Tíminn er búinn, hv. þm., sem ætlaður er í hvert sinn til að ræða um gæslu þingskapa, þrjár mínútur.) Herra forseti. Ég vænti þá að forsetinn svari því hvers vegna þetta mál er sett á dagskrána því að ég mun kveðja mér hljóðs aftur.