Steingrímur J. Sigfússon
(andsvar)
:
Virðulegi forseti. Hv. formaður efh.- og viðskn. á nú að vita betur en svo að leggja sjálfstæðar tillögur sem við fluttum og komu reyndar fyrst fram í okkar tillögum í efnahags- og atvinnumálum á sl. hausti ofan á skattatillögur ríkisstjórnarinnar. Við lítum að sjálfsögðu svo á að þær séu sjálfstæðar tillögur og fluttar við gildandi lög og gildandi reglur um skattlagningu. Mér er alveg ljóst að við seilumst þarna nokkuð langt enda teljum við að það þurfi að leggja miklar byrðar á þetta hátekjufólk og fjármagnseigendurnar og við gerum okkur fullkomlega grein fyrir því að við erum þarna við efri mörk. Ég segi alveg í fullri hreinskilni, við mundum að sjálfsögðu sætta okkur við eitthvað minna ef það reyndist ekki tæknilega greiðfært að koma þessari álagningu á. Ég segi auðvitað að minna mætti gagn gera. Þótt við næðum ekki nema 1.000--1.200 millj. í hátekjuskatt væri það verulegur árangur og við hefðum talið að það ætti að vera hægt að ná þar 1.500 millj. Sama má segja um fjármagnstekjuskattinn. Þó við næðum ekki nema milljarði til 1.500 millj. væri það mikill árangur þó við næðum kannski ekki þessum tveimur sem við vorum að horfa á. Ég held að það sé einmitt þessi skortur á viðleitni sem fari verst með hæstv. ríkisstjórn.
Í sambandi við skuldir fyrirtækjanna þá nefndi ég átta ár, hv. formaður efh.- og viðskn., og það var ástæðulaust og þarflaust að leiðrétta mig því það sem ég sagði er nákvæmlega rétt um það mál. Það stendur í skýrslu Seðlabankans --- og ég hef ekki traustari heimild --- að í árslok 1984 hafi skuldir fyrirtækjanna verið 74% af landsframleiðslu. Þær eru 75% í dag. Á þessu átta ára tímabili hafa þær þarna hækkað um 1% og ég kalla það nánast að standa í stað. Er ekki hv. formaður efh. og viðskn. mér sammála um það? ( VE: Finnst þér þær nógu miklar?) Svona aulafyndni svara ég ekki, hv. þm. Þetta er svo vitlaust. Við höfum átt orðaskipti um það og rætt t.d. skuldastöðu sjávarútvegsins og ég tók það sérstaklega fram að hún væri mikil og alvarleg en breytingin sem við vorum að ræða voru skuldir heimilanna og það er greinilegt að hv. formanni efh.- og viðskn. fer eins og hæstv. forsrh. að hann vill sem minnst um þau mál tala, snýr sér að fortíðinni.
Virðulegi forseti. Hv. formaður efh.- og viðskn. á nú að vita betur en svo að leggja sjálfstæðar tillögur sem við fluttum og komu reyndar fyrst fram í okkar tillögum í efnahags- og atvinnumálum á sl. hausti ofan á skattatillögur ríkisstjórnarinnar. Við lítum að sjálfsögðu svo á að þær séu sjálfstæðar tillögur og fluttar við gildandi lög og gildandi reglur um skattlagningu. Mér er alveg ljóst að við seilumst þarna nokkuð langt enda teljum við að það þurfi að leggja miklar byrðar á þetta hátekjufólk og fjármagnseigendurnar og við gerum okkur fullkomlega grein fyrir því að við erum þarna við efri mörk. Ég segi alveg í fullri hreinskilni, við mundum að sjálfsögðu sætta okkur við eitthvað minna ef það reyndist ekki tæknilega greiðfært að koma þessari álagningu á. Ég segi auðvitað að minna mætti gagn gera. Þótt við næðum ekki nema 1.000--1.200 millj. í hátekjuskatt væri það verulegur árangur og við hefðum talið að það ætti að vera hægt að ná þar 1.500 millj. Sama má segja um fjármagnstekjuskattinn. Þó við næðum ekki nema milljarði til 1.500 millj. væri það mikill árangur þó við næðum kannski ekki þessum tveimur sem við vorum að horfa á. Ég held að það sé einmitt þessi skortur á viðleitni sem fari verst með hæstv. ríkisstjórn.
Í sambandi við skuldir fyrirtækjanna þá nefndi ég átta ár, hv. formaður efh.- og viðskn., og það var ástæðulaust og þarflaust að leiðrétta mig því það sem ég sagði er nákvæmlega rétt um það mál. Það stendur í skýrslu Seðlabankans --- og ég hef ekki traustari heimild --- að í árslok 1984 hafi skuldir fyrirtækjanna verið 74% af landsframleiðslu. Þær eru 75% í dag. Á þessu átta ára tímabili hafa þær þarna hækkað um 1% og ég kalla það nánast að standa í stað. Er ekki hv. formaður efh. og viðskn. mér sammála um það? ( VE: Finnst þér þær nógu miklar?) Svona aulafyndni svara ég ekki, hv. þm. Þetta er svo vitlaust. Við höfum átt orðaskipti um það og rætt t.d. skuldastöðu sjávarútvegsins og ég tók það sérstaklega fram að hún væri mikil og alvarleg en breytingin sem við vorum að ræða voru skuldir heimilanna og það er greinilegt að hv. formanni efh.- og viðskn. fer eins og hæstv. forsrh. að hann vill sem minnst um þau mál tala, snýr sér að fortíðinni.