[15:21]
Fyrirspyrjandi (Kristín Ástgeirsdóttir) :
Virðulegi forseti. Ég þakka hæstv. dómsmrh. fyrir þessi svör. Ég get tekið undir það með honum að það er hvergi um óþarfa rými að ræða í þeirri teikningu sem nú liggur fyrir en ég hef vissar efasemdir um það hvort með byggingunni eins og hún er fyrirhuguð sé hugað nægilega vel að framtíðinni. Mér verður sérstaklega hugsað til þess aðstoðarfólks sem hæstaréttardómarar hafa sér við hlið en samkvæmt því sem segir í heftinu sem ég vitnaði í áðan er ekki gert ráð fyrir því að um meira en þrjár til fjórar stöður til viðbótar verði að ræða frá því sem nú er. Nú er erfitt að segja fyrir um það hver þróun dómsmála verður og hvort málum muni fjölga enn meira en orðið er. Við vitum alla vega að Hæstiréttur hefur miklu meira en nóg að gera og þarf sannarlega á því að halda að af honum verði létt, eins og reyndar er verið að gera með breytingum á dómskerfinu. En ég held samt að þegar verið er að huga að framtíðarlausn fyrir Hæstarétt megi ekki binda hana við byggingu sem hvergi er hægt að stækka og að við treystum okkur til að segja: Þetta er nóg og rétturinn þarf ekki meira þegar við hugsum til næstu áratuga held ég að sé ekki skynsamlegt. Málið er í biðstöðu núna og óljóst hvað um þetta fyrirhugaða hús verður. Ég vil ítreka það að ég tel mjög brýnt að Hæstiréttur fái úrlausn sinna mála þó að ég sé mjög ósátt við þá staðsetningu sem valin var.