[14:21]
Jóna Valgerður Kristjánsdóttir :
Virðulegi forseti. Þessi tvö frv. tengjast að nokkru leyti, þ.e. í frv. um skipulag ferðamála er að nokkru vitnað í þetta frv. Það tekur ekki á tryggingum en er frekari skýringar á því sem áður hefur verið kallað pakkaferð.
Þó ég hafi ekki verið viðstödd afgreiðslu þessa máls úr nefnd, vil ég taka það fram að ég er ekki sammála því að það þurfi að afgreiða þetta frv. núna. Bæði er að það hefur verið mjög lítið fjallað um það innan samgn., kannski verið tekið fyrir á tveimur fundum, öðrum sem ég hef ekki verið á, og það hafa borist nokkrar umsagnir um það sem ég tel að réttara hefði verið að skoða betur og fá til viðtals einhverja af þeim aðilum sem hafa sent inn athugasemdir.
Í fyrsta lagi er mín athugasemd við nafnið, þ.e. alferðir. Ég tel ekki hægt að fallast á að það eigi akkúrat að gilda um slíka samsetningu á þjónustu og segir í 2. gr. frv., með leyfi forseta:
,,Í lögum þessum merkja eftirfarandi hugtök:
Alferð er fyrir fram ákveðin samsetning ekki færri en tveggja eftirfarandi atriða,`` --- og síðan eru
þau talin upp: ,,a. flutnings, b. gistingar, c. annarrar þjónustu við ferðamenn sem tekur til verulegs hluta ferðarinnar.``
Getur alferð verið bara gisting og önnur þjónusta sem tekur til einhvers hluta ferðarinnar en er ekki í ferðinni í sjálfu sér? Þá erum við farin að tala um alferð sem er í rauninni ekkert ferðalag. Mér finnst þetta því ekki alveg nógu góð skýring fyrir utan það að alferð er nokkuð villandi hugtak því í því mundi geta falist að allt mögulegt væri innifalið í þessari ferð. Það er ekki endilega skilgreiningin sem kemur hér fram að þarna séu bara einhver tvö atriði. Mér finnst nafnið á frv., nafnið á þessari ferð sem verið er að skilgreina, vera villandi og óska eftir því að þetta væri skoðað betur og reynt að finna betra nafn á þessa þjónustu.
Síðan hafa komið ákveðnar athugasemdir. Í fyrsta lagi hafa komið athugasemdir frá Félagi íslenskra ferðaskrifstofa, sem eru dagsettar í apríl 1994. Þar segir, með leyfi forseta, um 2. gr.:
,,Skilgreining á alferð er ekki fullnægjandi. Ekki er skýrt hvað felst í ,,fyrir fram ákveðin samsetning``. T.d. má nefna að hér er einungis um að ræða ferðir eins og lýst er í bæklingum eða verðskrám ferðaskrifstofa og hvað ef gerð er breyting á ferðinni að ósk farþega? Getur samsetningin átt sér stað um leið og bókun er gerð, t.d. með því að auk flugs er bókað hótel upp úr alþjóðlegri hótelbók eða í gegnum alþjóðlegan hótelmiðlara eða hótelhring? Þarf sala allra eða beggja atriða ferðar að eiga sér stað á sama tíma?``
Við 7. gr. er eftirfarandi athugasemd: ,,Ekki kemur fram hvort farkaupi geti gert kröfu um verðlækkun, t.d. vegna gengisbreytingar síðustu 20 daga fyrir brottför. Hér hlýtur að gilda gagnkvæmni. Ef ferðaheildsali getur ekki krafist hækkunar á verði ferðar þá geti farkaupi ekki krafist lækkunar.``
Um 10. gr. segir Félag íslenskra ferðaskrifstofa:
,,Samkvæmt athugasemdum má gera ráð fyrir að ekki sé hægt að krefjast skaðabóta fyrir hugsanlegt tjón sem felst í því að alferð á sér ekki stað eins og samið var um. Félag íslenskra ferðaskrifstofa telur þetta óþarflega veikt orðalag. Óeðlilegt er að farkaupi geti átt rétt á skaðabótum þó að ferð sé aflýst eða breytt verulega, umfram endurgreiðslu á innborgun og öðrum fjárútlátum sem hann hugsanlega kann að hafa orðið fyrir. Ekki komi til skaðabóta t.d. vegna vinnutaps eða vegna þess að einhver ferðamöguleiki eða ferðatilboð er ekki lengur til staðar.``
Í lokin á þessum athugasemdum, þær eru reyndar fleiri, segir: ,,Félag íslenskra ferðaskrifstofa telur því einsýnt að innihald 7. gr. tilskipunarráðsins þurfi á einhvern hátt að koma fram í þessum lögum um alferðir.``
Það kemur fram að Félags íslenskra ferðaskrifstofa er ekki ánægt með það hvernig þetta frv. hefur verið sett fram.
Það er verulega verið að auka ábyrgð ferðaskrifstofa og það er út af fyrir sig gott því við höfum vitað til þess að farkaupar, eins og hér er skilgreint, hafa orðið fyrir verulegu tjóni ef ferðaskrifstofur hafa orðið gjaldþrota. En það er verið að tryggja það aftur á móti í hinu frv. sem við vorum að ræða áðan um skipulag ferðamála. Þar koma inn í lög um skipulag ferðamála ákveðnar tryggingar. Ég held því að það hefði ekkert legið á að ljúka þessu frv. fyrir vorið.
Það má einnig nefna að það kom fram hjá Neytendasamtökunum vafi á því hvernig skilja eigi 14. gr. frv. þar sem talað er um skaðabætur og þær eigi aðeins að vera í samræmi við alþjóðasamninga.
Í 14. gr. segir, með leyfi forseta:
,,Ferðaheildsali eða ferðasmásali geta takmarkað skaðabætur sem þeim ber að greiða skv. 13. gr. í samræmi við takmarkanir sem kveðið er á um í landslögum eða alþjóðasamningum, sem gilda um einstaka þætti alferðar.``
Því segja Neytendasamtökin að þetta geti leitt til þess að alþjóðasamningar gildi um bótagrundvöll en ekki bara um bótaupphæð og einstakar EES-þjóðir hafa ekki verið sammála um það hvor lausnin sé réttari. Það er því einnig ágreiningur um skilning á þessari grein og ég tel að því miður sé margt enn óljóst í þessu frv.
Það kemur einnig fram í athugasemdum með frv. að það sé verið að skoða þetta nánar hjá Evrópusambandsþjóðum og engan veginn víst að það sem sett er fram í frv. sé það sem muni gilda. Það þurfi sem sagt að skoða þetta nánar, menn séu ekki sammála um útfærsluna á þessu. Mér sýnist að verði þetta frv. samþykkt á Alþingi fyrir vorið stefni í að það verði jafnvel orðið marklaust að hausti og þurfi þá að skoða það upp á nýtt. Ég sé ekki tilganginn með því að ljúka þessu núna, virðulegi forseti.