[12:29]
Heilbrigðisráðherra (Guðmundur Árni Stefánsson) (andsvar) :
Virðulegi forseti. Ég mun freista þess að svara í örstuttu máli þeim fyrirspurnum sem beint var sérstaklega til mín og hafa ekki borið á góma í umræðum áður.
Í fyrsta lagi. Það eftirlitsgjald sem um getur í 2. gr. frv. er miðað við að standi undir kostnaði við rekstur Lyfjaeftirlits ríkisins og að óbreyttu verði ekki stór munur á frá því sem gilt hefur.
Í öðru lagi vil ég koma inn á auglýsingamál frv. Það liggur ljóst fyrir og ég gat þess í ræðu minni að þar yrði stigið varlega til jarðar og að þau ákvæði EES-samningsins sem heimila þrengingar í þá veru verða vitaskuld nýtt. Þá á ég við sjónvarp, eins og hér hefur verið komið inn á í umræðu oft og einatt. Einnig vil ég geta þess, af því að sérstaklega voru nefnd svokölluð undanþágulausasölulyf, að það er heimild í þessum sömu EES-ákvæðum að marka þeim mjög þröngan bás og sú heimild verður nýtt til hins ýtrasta.
Varðandi 20. gr., sem hv. þm. staldraði kannski hvað lengst við, um praxísinn, ef svo mætti orða það, við uppsetningu og stofnun nýrra lyfjabúða, þá hygg ég að þrátt fyrir orðalag frv., ef um það er að ræða að umsækjandi telur að upptökusvæði sitt nái yfir eitt eða jafnvel fleiri sveitarfélög, þá sé, að minni hyggju, ekki undan því komist að leita álits allra þeirra sveitarfélaga sem koma til með að eiga þarna hlut að máli. Því á endanum er það auðvitað ákvörðun ráðherra sem þar mun ráða og ég hygg að hann muni leita sem víðast fanga eftir sjónarmiðum í málinu. Það sama gildir raunar um þessi staðbundnu leyfi sem hv. þm. staldraði líka mikið við. Það eru auðvitað sveitarfélögin, að minni hyggju, heimamenn, sem eiga talsvert að ráða ferð í þessum efnum, enda er þetta ákvæði og brtt. þar að lútandi sérstaklega komnar inn til að gefa heimamönnum, sem eru notendur og njótendur þjónustunnar, sem mest vægi og rúm í ákvörðunum af þessum toga.