[16:07]
Anna Ólafsdóttir Björnsson :
Virðulegi forseti. Ég er ekki alveg alls kostar sammála hæstv. síðasta ræðumanni. Ég held að það sé ekki nóg að fara leiðir sátta og samninga. Ég held að það verði líka að fara leiðir rannsókna og því miður skortir enn töluvert á um að við höfum þær upplýsingar sem duga okkur til að taka skynsamlegar ákvarðanir. Þær umræður sem eru í dag vitna um það. Okkur vantar meiri rannsóknir, raunhæfar rannsóknir og niðurstöður um áhrif veiðarfæra á botn og okkur ber líka að fara varlega þangað til slíkar niðurstöður liggja fyrir og það held ég að sé mergurinn málsins. Ég held að við ættum frekar að fara of gætilega heldur en of gassalega áfram. Stærsta málið varðandi opnun veiðisvæða fyrir togveiði er að við erum að taka ákveðna áhættu. Við erum jafnframt með samskiptaörðugleika á milli sjómanna í mismunandi útgerð og ekki skal ég gera lítið úr því, en ég held að við verðum að tala alvarlega ábendingar um að það sé verið að ganga of nærri lífríkinu þangað til við höfum niðurstöður um annað. Ég held að þetta sé kannski það sem ég vil bæta sérstaklega inn í umræðuna vegna þess að mér finnst það skorta.
Ég vil líka nota þetta tækifæri til þess að benda á það að við erum allt of skammt á veg komin með að meta lokanir. Við beitum skyndilokunum of mikið og varanlegum lokunum á svæðum eða lokunum fyrir ákveðnum veiðarfærum of lítið. Við beitum markvissum, sérhæfum lokunum allt of lítið. Þarna vantar enn á þekkingu. Fyrr en við höfum aflað þessarar þekkingar og kunnum að beita þeim tækjum sem við höfum, að loka á veiðarfæri, loka á einstök svæði, hrygningarsvæði og uppvaxtarsvæði, þá erum við í rauninni með mjög ómarkvissa sjávarútvegsstefnu.
Anna Ólafsdóttir Björnsson :
Virðulegi forseti. Ég er ekki alveg alls kostar sammála hæstv. síðasta ræðumanni. Ég held að það sé ekki nóg að fara leiðir sátta og samninga. Ég held að það verði líka að fara leiðir rannsókna og því miður skortir enn töluvert á um að við höfum þær upplýsingar sem duga okkur til að taka skynsamlegar ákvarðanir. Þær umræður sem eru í dag vitna um það. Okkur vantar meiri rannsóknir, raunhæfar rannsóknir og niðurstöður um áhrif veiðarfæra á botn og okkur ber líka að fara varlega þangað til slíkar niðurstöður liggja fyrir og það held ég að sé mergurinn málsins. Ég held að við ættum frekar að fara of gætilega heldur en of gassalega áfram. Stærsta málið varðandi opnun veiðisvæða fyrir togveiði er að við erum að taka ákveðna áhættu. Við erum jafnframt með samskiptaörðugleika á milli sjómanna í mismunandi útgerð og ekki skal ég gera lítið úr því, en ég held að við verðum að tala alvarlega ábendingar um að það sé verið að ganga of nærri lífríkinu þangað til við höfum niðurstöður um annað. Ég held að þetta sé kannski það sem ég vil bæta sérstaklega inn í umræðuna vegna þess að mér finnst það skorta.
Ég vil líka nota þetta tækifæri til þess að benda á það að við erum allt of skammt á veg komin með að meta lokanir. Við beitum skyndilokunum of mikið og varanlegum lokunum á svæðum eða lokunum fyrir ákveðnum veiðarfærum of lítið. Við beitum markvissum, sérhæfum lokunum allt of lítið. Þarna vantar enn á þekkingu. Fyrr en við höfum aflað þessarar þekkingar og kunnum að beita þeim tækjum sem við höfum, að loka á veiðarfæri, loka á einstök svæði, hrygningarsvæði og uppvaxtarsvæði, þá erum við í rauninni með mjög ómarkvissa sjávarútvegsstefnu.