[14:04]
Ragnar Arnalds :
Virðulegi forseti. Ég vil eins og fleiri hafa gert á undan mér þakka hv. flm. þessarar tillögu fyrir að halda þessu máli vakandi. Ég segi eins og aðrir hafa sagt að þetta er mjög þarft mál sem hér er vakið upp, í raun og veru alveg sjálfsagt mál. Þá á ég auðvitað fyrst og fremst við það að þær leiksýningar sem mikla athygli vektu og fengju verulega aðsókn væru teknar upp, að sjálfsögðu með fullgildri tækni, minnst þremur vélum, og þetta væri síðan sýnt í sjónvarpinu kannski einu eða tveimur árum eftir að viðkomandi leiksýning var í leikhúsinu.
Ég þekki þetta mál nokkuð vel og hef eins og margir aðrir haft áhuga á því. Fyrir nokkrum árum var þetta töluvert á döfinni bæði í sjónvarpinu og hjá Þjóðleikhúsinu með nokkrar leiksýningar. Það gekk svo langt reyndar að Þjóðleikhúsið tók upp nokkrar sýningar á þennan hátt ekki bara með einni vél sem auðvitað er ekki hægt að sýna í sjónvarpi heldur með bæði fjarmyndum og nærmyndum og þremur vélum og allri tilheyrandi tækni. En þegar til átti að taka þá vildi sjónvarpið ekki leggja í þann kostnað sem
eftir var til að koma þessu í flutningshæft form. Það hefur sem sagt strandað á sjónvarpinu að það fylgdi þessari samvinnu áfram til enda og lyki verkinu. Það má segja að Þjóðleikhúsið hafi farið af stað með þetta og gert það sem í þess valdi stóð til að koma þessu í gang en viðbrögðin í ríkissjónvarpinu voru ekki nægilega jákvæð. Auðvitað bera menn fyrir sig að þarna sé um kostnaðarspursmál að ræða og það má vafalaust til sanns vegar færa að þarna er um nokkurn kostnað að ræða, en að sjálfsögðu eins og hér hefur komið fram miklu, miklu minni kostnað heldur en er af dagskrárgerð sem þarf að undirbúa alveg frá grunni og oft og tíðum bara örlítið brot af þeim kostnaði sem er t.d. við að undirbúa og setja upp sjónvarpsleikrit í sjónvarpssal, örlítið brot af þeim kostnaði.
Ég hef verið óánægður með það undanfarin ár að þarna skyldi ekki takast betri samvinna en raun ber vitni og hef nú helst hallast að því að það vantaði einhvern tengilið milli ríkissjónvarpsins annars vegar eða sjónvarpsstöðvanna beggja og leikhúsanna og Sinfóníuhljómsveitarinnar sem tæki að sér að skipuleggja þessa hluti, velja þau verk sem yrðu styrkt og greiða þarna einhvern kostnað til að koma á þessari samvinnu. Það virðist vera að þetta strandi eins og er og ekki sé hægt að teyma viðkomandi stofnanir til þeirrar samvinnu sem þyrfti. Það virðist þurfa að koma til eitthvert frumkvæði, einhver forusta og einhver lítils háttar fjármögnun af hálfu menntmrn. væntanlega sem tæki að sér forustu í þessu máli og kæmi því í framkvæmd. Þess vegna er þessi tillaga á réttum stað og með réttu orðalagi. Það er skorað á menntmrh. að leita leiða til að gera þetta mögulegt. Ég held að sú leið hljóti að vera fólgin í því að annaðhvort sé stofnaður einhver lítill sjóður, ég undirstrika að það þarf ekki mikið fé í þetta, þetta er ekki mjög dýrt í sjálfu sér. Eða þá að vísað er á einhvern þann sjóð sem fyrir er sem geti tekið að sér forustu í þessu. Ég nefni bara Menningarsjóð útvarpsstöðva, hann gæti auðvitað komið til álita í þessu samhengi.
En ég vildi fyrst og fremst koma hér upp til að lýsa stuðningi mínum við þetta mál sem ég tel að sé mjög þarft og einmitt ágætt að Alþingi ýti á þannig að málið komist til framkvæmda.