[16:46]
Fjármálaráðherra (Friðrik Sophusson) :
Virðulegi forseti. Sem svar við fyrirspurn hv. þm. vil ég segja: Lögin um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins eru frá árinu 1954 og bera augljós merki síns tíma þegar umsvif ríkisins voru aðeins brot þess sem nú er og um margt annars eðlis. Á þeim tíma höfðu starfsmennirnir ekki samningsrétt og þaðan af síður verkfallsrétt. Því var nauðsynlegt að setja fram í lagatexta ýmislegt það sem nú er ákvarðað við samningaborðið eða hefur síðar komið fram í almennum heildarlögum í takt við breyttar skoðanir um samfélagsgerðina. Þannig hafa ýmis ákvæði laga nr. 38/1954 dagað uppi á langri vegferð og sum eru alls ekki í takt við almenna þróun laga og réttar en önnur veita starfsmönnum ríkisins betri stöðu og betri réttindi en aðrir launamenn í landinu búa við. Þetta er öllum þeim sem að starfsmannamálum ríkisins koma löngu ljóst og skiptir þá ekki máli hvort í hlut eiga stjórnskipulegir ábyrgðaraðilar eða stéttarfélög. Því hefur fylgi við endurskoðun þessara laga vaxið hin síðari ár.
Eitt þeirra atriða sem staldrað hefur verið við er sú takmörkun sem felst í 17. gr. eins og hv. þm. gat um. Það er auðvitað rétt að takmörkun á launaðri fjarvist feðra við fæðingu barns rímar ekki við almenna réttarstöðu og ríkjandi viðhorf í dag. En menn hafa líka vakið athygli á þeirri staðreynd að réttur til launaðs fæðingarorlofs er betri hjá ríkisstarfsmönnum en öðrum starfsstéttum. Það er mínu áliti eðlilegt að þessi mál séu skoðuð í heild sinni. Það er þess vegna ljóst að það er ekki hægt að takmarka umræðu um breytta stöðu starfsmanna ríkisins við endurskoðun á niðurlagi 17. gr. laganna heldur verða menn, að mínu áliti, að ganga til heildstæðrar umfjöllunar um lögin og þau réttindi og þær skyldur sem ríkisstarfsmenn eiga að búa við. Að slíku verki verða væntanlega kallaðir fulltrúar þeirra stéttarfélaga sem hjá ríkinu starfa en ekki einungis fulltrúar Bandalags starfsmanna ríkis og bæja. En það eru ákvæði í lögunum um að skylt sé að kalla þá til. Þetta segi ég vegna þess að fjöldinn allur af starfsmönnum ríkisins er utan þessara samtaka og hafa ekki þann rétt sem um getur í lögunum um réttindi og skyldur opinberra starfsmanna.
Virðulegi forseti. Ég vil láta það koma fram að mér finnst sjálfsagt og eðlilegt að þetta ákvæði 17. gr. laganna verði endurskoðað og tel að það eigi að gerast ásamt annarri bráðnauðsynlegri endurskoðun á lögunum sem nú eru að verða 40 ára gömul.