[16:46]
Félagsmálaráðherra (Jóhanna Sigurðardóttir) :
Virðulegi forseti. Svo sem kunnugt er tók félmrn. við málaflokknum 1. jan. sl. Fram að 1. apríl fóru einkum tveir starfsmenn með þau verkefni sem ráðuneytinu voru falin með lögunum. Voru þeir annars vegar með félagsráðgjafamenntun og hins vegar einn af lögfræðingum ráðuneytisins. Hinn 1. apríl flutti starfsvettvangur fyrrverandi framkvæmdastjóra Barnaverndarráðs í ráðuneytið enda höfðu lagabreytingar það í för með sér að mörg þau verkefni sem Barnaverndarráð hafði áður fluttist þangað. Sá starfsmaður sem fer nú með þessi verkefni í ráðuneytinu hefur lokið lokið BA-prófi í sálfræði frá Háskóla Íslands og stundað nám í klínískri sálfræði í tvö ár í háskóla á Norðurlöndum. Hann hefur sem fyrr greinir verið framkvæmdastjóri Barnaverndarráðs Íslands sl. tíu ár. Sérstök verkefni á þessu sviði kunna einnig að koma til kasta annarra starfsmanna ráðuneytisins, svo sem lögfræðinga, og á það að sjálfsögðu við um þetta svið eins og önnur sem undir ráðuneytið heyra. Má benda á að verkefni sveitarfélaga á sviði félagsþjónustu sveitarfélaga skarast mjög við verkefni þeirra á sviði barnaverndar. Starfsmaður ráðuneytisins sem sinnir leiðbeiningaskyldu og eftirliti vegna félagsþjónustu hefur lokið BA-prófi í sálfræði og meistaraprói í félagsráðgjöf frá viðurkenndum bandarískum háskóla. Hann hefur sjö ára starfsreynslu við barnaverndarstörf í sveitarfélagi. Þessi starfsmaður kennir á námskeiðum í barnavernd hjá félagsvísindadeild Háskóla Íslands.
Varðandi 2. tölul. fyrirspurnarinnar þá vil ég segja að allur samanburður milli Norðurlanda með tilliti til starfsmannahalds, faglegra krafna og verkefna, er örðugur þar sem lög eru mismunandi og stjórnvaldsstig einnig. T.d. fer norska barna- og fjölskyldumálaráðuneytið með þennan málaflokk í Noregi. Þar starfa um 35 starfsmenn að barnaverndarmálum. Þeir hafa mjög mismunandi reynslu og menntun. Sumir hafa háskólapróf en aðrir ekki. Mun færri stafsmenn vinna að þessum verkefnum í sænska félagsmálaráðuneytinu eða fimm. Þar eru aðeins taldir þeir sem eingöngu hafa þetta verkefni. Aðrir starfsmenn ráðuneytisins vinna að reglugerðarsmíð, gerð frv. o.s.frv. og eru þeir ekki meðtaldir. Í Svíþjóð er hins vegar annað stjórnstig, ,,socialstyrelsen``, sem fer með viðamikil verkefni á þessu sviði. Þar eru um 10--15 starfsmenn sem starfa að þessu verkefni eingöngu. Í Noregi fara fylkismenn með verkefni svo sem að sjá um uppbyggingu stofnana og hafa eftirlit með þeim. Upplýsingar sem ráðuneytið gat aflað bentu til að félagsráðgjafar, lögfræðingar og sálfræðingar væru langfjölmennastar starfsstétta sem ynnu að barnaverndarverkefnum í stjórnsýslunni í Svíþjóð og Noregi. Samanburður hvað varðar mannahald, faglegar kröfur, fjölda o.s.frv. starfsmanna ráðuneyta Norðurlandanna gefur án frekari samhengis takmarkaðar upplýsingar. Á hinn bóginn væri hægt að hugsa samanburð á hlutfallslegum fjölda starfsmanna sem vinna að vernd barna og ungmenna en það er einnig örðugt þar sem löggjöf milli landanna er alls ekki sambærileg. Stjórnstig eru mismunandi mörg eins og áður greinir.