[17:04]
Heilbrigðisráðherra (Guðmundur Árni Stefánsson) :
Virðulegi forseti. Spurt er: ,,Eftir hvaða reglum er farið um þátttöku Tryggingastofnunar ríkisins í kostnaði við ferðir sjúklings til tannréttinga?``
Þátttaka Tryggingastofnunar ríkisins í kostnaði við ferðir fer eftir reglugerð nr. 74/1991, um ferðakostnað sjúklinga og aðstandenda þeirra innan lands. Hvað varðar tannréttingar segir þar í 1. gr.:
,,Þurfi sjúklingur að takast ferð á hendur til meðferðar eða óhjákvæmilegs eftirlits hjá lækni, tannlækni eða í sjúkrahúsi (með eða án innlagningar) eða til þess að njóta óhjákvæmilegrar meðferðar samkvæmt tilvísun læknis hjá heilbrigðisstéttum, sem sjúkratryggingar hafa samið við, taka sjúkratryggingar þátt í ferðakostnaði samkvæmt reglum þessum, enda sé um að ræða eftirtalda alvarlega sjúkdóma og meðferð þeirra: Illkynja sjúkdóma, nýrnabilun, alvarlega augnsjúkdóma, brýnar lýtalækningar, bæklunarlækningar barna og tannréttingar vegna meiri háttar galla eða alvarlegra tilefna. Enn fremur er heimilt að endurgreiða vegna annarra sambærilegra sjúkdóma.``
Þessu til viðbótar er greitt fyrir þá sem eru í tannréttingum vegna tannskekkju sem hvorki telst vera meiri háttar né alvarlegs eðlis, en þá aðeins að tannréttingar hafi hafist fyrir 15. mars 1992. Þátttaka í ferðakostnaði vegna þessara síðasttöldu er lægri en fyrir þá sem fyrst var getið, um 50%. Það byggir eins og fyrirspyrjandi gat um hér í inngangi á 4. gr. nefndrar reglugerðar frá 12. febr. 1991 sem var undirritað af þáv. heilbr.- og trmrh., Guðmundi Bjarnasyni, þar sem segir, með leyfi forseta:
,,Sjúkratryggingar endurgreiða 50% af ferðakostnaði sjúklings skv. 1. mgr. 3. gr. og sjúklingur ber 50% án sérstaks hámarks.``
Heilbrigðisráðherra (Guðmundur Árni Stefánsson) :
Virðulegi forseti. Spurt er: ,,Eftir hvaða reglum er farið um þátttöku Tryggingastofnunar ríkisins í kostnaði við ferðir sjúklings til tannréttinga?``
Þátttaka Tryggingastofnunar ríkisins í kostnaði við ferðir fer eftir reglugerð nr. 74/1991, um ferðakostnað sjúklinga og aðstandenda þeirra innan lands. Hvað varðar tannréttingar segir þar í 1. gr.:
,,Þurfi sjúklingur að takast ferð á hendur til meðferðar eða óhjákvæmilegs eftirlits hjá lækni, tannlækni eða í sjúkrahúsi (með eða án innlagningar) eða til þess að njóta óhjákvæmilegrar meðferðar samkvæmt tilvísun læknis hjá heilbrigðisstéttum, sem sjúkratryggingar hafa samið við, taka sjúkratryggingar þátt í ferðakostnaði samkvæmt reglum þessum, enda sé um að ræða eftirtalda alvarlega sjúkdóma og meðferð þeirra: Illkynja sjúkdóma, nýrnabilun, alvarlega augnsjúkdóma, brýnar lýtalækningar, bæklunarlækningar barna og tannréttingar vegna meiri háttar galla eða alvarlegra tilefna. Enn fremur er heimilt að endurgreiða vegna annarra sambærilegra sjúkdóma.``
Þessu til viðbótar er greitt fyrir þá sem eru í tannréttingum vegna tannskekkju sem hvorki telst vera meiri háttar né alvarlegs eðlis, en þá aðeins að tannréttingar hafi hafist fyrir 15. mars 1992. Þátttaka í ferðakostnaði vegna þessara síðasttöldu er lægri en fyrir þá sem fyrst var getið, um 50%. Það byggir eins og fyrirspyrjandi gat um hér í inngangi á 4. gr. nefndrar reglugerðar frá 12. febr. 1991 sem var undirritað af þáv. heilbr.- og trmrh., Guðmundi Bjarnasyni, þar sem segir, með leyfi forseta:
,,Sjúkratryggingar endurgreiða 50% af ferðakostnaði sjúklings skv. 1. mgr. 3. gr. og sjúklingur ber 50% án sérstaks hámarks.``