[15:44]
Anna Ólafsdóttir Björnsson :
Virðulegi forseti. Ég þakka hæstv. ráðherra greið svör. Þar sem hálft annað ár er síðan niðurstöður nefndarinnar lágu fyrir, ef ég tók rétt eftir, 18. febr. 1992, þá langar mig til að inna hæstv. ráðherra eftir því, í framhaldi af þessum upplýsingum, hvort það sé ljóst á hve árangursríkan hátt er hægt að fylgjast með þeim ungmennum sem flosna upp úr skóla, því vissulega hefur það verið hluti af vandanum í þessum efnum að hafa upp á því hvar þessir unglingar eru, hverjir þeir eru og hversu margir þeir eru.
Í öðru lagi langar mig til þess að taka undir með hv. síðasta ræðumanni að list- og verkmenntagreinar eru mjög mikilvægar og það gat ráðherra einnig um í sínu svari. Mér þykir þetta einkum mikilvægt þar sem ljóst er að þessar greinar hafa orðið mjög fyrir barðinu á þeim niðurskurði sem verið hefur í skólakerfinu undanfarin tvö ár og verður haldið áfram núna. Með því að þrengja að í skólakerfinu vantar okkur þann grunn sem við síðan ætlum okkur að byggja á með því að hafa markvissar aðgerðir til þess að halda unglingum í skóla, bjóða þeim upp á fjölbreytt og gott nám af ýmsu tagi og við hæfi hvers og eins og eftir getu og hæfileikum hvers og eins. Ef þetta er ekki undirbyggt frá upphafi þá er tómt mál að tala um það að fara að taka sig til í 8., 9. eða 10. bekk grunnskóla og ætla að bæta um betur, enda hefur því miður ekki örlað eins á því og æskilegt væri.
Í þriðja lagi langar mig að fylgja því aðeins eftir að hér eru um afskaplega fjölbreyttan hóp að ræða. Ég hafði hugsað mér í fyrri framsögu minni að taka bæði fyrir börnin í þéttbýlinu, sem búa við margvíslegan og aukinn vanda sem fylgir stórborgarskipulagi, og einnig þann vanda sem fylgir þeirri byggðaþróun sem hefur valdið flótta af landsbyggðinni þar sem nokkurt rót hefur orðið eftir atvinnuástandi staða. Það þarf að vera hægt að leita lausna eftir aðstæðum í hverjum landsfjórðungi fyrir sig, auk sértækra lausna fyrir þau ungmenni sem eiga við sérstakan vanda að stríða. Ef þetta er ekki gert, þá erum við í miklum og vaxandi vanda. [15:47]