[11:47]
Steingrímur J. Sigfússon (andsvar) :
Hæstv. forseti. Þá erum við einfaldlega ósammála. Það er í góðu lagi með það, það bara er þá þannig. Ég met aðstæðurnar öðruvísi en hv. þm. Á minni veru hér inni á tólfta ár þá tel ég mig út frá mínum forsendum og minni þekkingu geta borið um það og sagt það fullum fetum og meina það að þingið er of spéhrætt þegar kemur að sínum eigin málum. Menn hafa runnið á rassinn með ýmislegt sem hefði verið þarft og brýnt að gera af ótta við að umræðan um það yrði þinginu mótdræg úti í þjóðfélaginu. Ég bendi bara á húsnæðismál Alþingis hvernig þau hafa farið í gegnum tíðina. Og hv. þm., þessum málum hefur líka verið hreyft á uppgangstímum í þjóðfélaginu, ekki bara núna á erfiðleikaárum. Reyndar er kreppunni lokið, ekki satt? Hefur ekki hæstv. forsrh. margaflýst henni? Eitthvað þrisvar sinnum á blaðamannafundum. Þannig að það hlýtur þá að vera hægt að fara að huga að þessum málum á nýjan leik úr því að gullöld og gleðitíð eru í vændum. Og þó svo að þessi mál hafi líka verið til umfjöllunar á árum sem menn geta verið sammála um að hafi verið erfið þá hefur það ekki alltaf verið svo. Alþingi var til að mynda að huga að sínum húsnæðismálum hér á uppgangs- og þenslutímum í þjóðfélaginu þegar allir aðrir voru að byggja monthallir á monthallir ofan, hvort sem það var ofan í Tjörninni eða uppi á hitaveitutönkunum. En Alþingi hefur ekki komist fetið með sín húsnæðismál. Er hér með starfsemi sína dreifða í einum átta byggingum á svæðinu, jafnhagkvæmt og skynsamlegt og það nú er og heldur ekki einu sinni við þeim húskofum sem það á í nágrenninu eins og kunnugt er. Mér finnst það í raun og veru segja ýmislegt um það hversu kjarklitlir menn eru þegar kemur að því að búa sjálfum sér sæmileg skilyrði.
Ég tek það fram að þó að tilefni þessarar umræðu sé frv. til laga um breytingu á lögum um þingfararkaup þá er ég ekki að tala um launamál þingmanna. Ég er að tala um aðbúnað og starfsaðstæður og skilyrði í stofnuninni fyrst og fremst. En hitt er auðvitað þarft að ræða en þá endurtek ég að fyrst og fremst finnst mér að það þurfi að endurskoða þau lagaákvæði sem um þetta gilda og færa þau til samræmis við nútímann. Þau eru það ekki í dag.
Steingrímur J. Sigfússon (andsvar) :
Hæstv. forseti. Þá erum við einfaldlega ósammála. Það er í góðu lagi með það, það bara er þá þannig. Ég met aðstæðurnar öðruvísi en hv. þm. Á minni veru hér inni á tólfta ár þá tel ég mig út frá mínum forsendum og minni þekkingu geta borið um það og sagt það fullum fetum og meina það að þingið er of spéhrætt þegar kemur að sínum eigin málum. Menn hafa runnið á rassinn með ýmislegt sem hefði verið þarft og brýnt að gera af ótta við að umræðan um það yrði þinginu mótdræg úti í þjóðfélaginu. Ég bendi bara á húsnæðismál Alþingis hvernig þau hafa farið í gegnum tíðina. Og hv. þm., þessum málum hefur líka verið hreyft á uppgangstímum í þjóðfélaginu, ekki bara núna á erfiðleikaárum. Reyndar er kreppunni lokið, ekki satt? Hefur ekki hæstv. forsrh. margaflýst henni? Eitthvað þrisvar sinnum á blaðamannafundum. Þannig að það hlýtur þá að vera hægt að fara að huga að þessum málum á nýjan leik úr því að gullöld og gleðitíð eru í vændum. Og þó svo að þessi mál hafi líka verið til umfjöllunar á árum sem menn geta verið sammála um að hafi verið erfið þá hefur það ekki alltaf verið svo. Alþingi var til að mynda að huga að sínum húsnæðismálum hér á uppgangs- og þenslutímum í þjóðfélaginu þegar allir aðrir voru að byggja monthallir á monthallir ofan, hvort sem það var ofan í Tjörninni eða uppi á hitaveitutönkunum. En Alþingi hefur ekki komist fetið með sín húsnæðismál. Er hér með starfsemi sína dreifða í einum átta byggingum á svæðinu, jafnhagkvæmt og skynsamlegt og það nú er og heldur ekki einu sinni við þeim húskofum sem það á í nágrenninu eins og kunnugt er. Mér finnst það í raun og veru segja ýmislegt um það hversu kjarklitlir menn eru þegar kemur að því að búa sjálfum sér sæmileg skilyrði.
Ég tek það fram að þó að tilefni þessarar umræðu sé frv. til laga um breytingu á lögum um þingfararkaup þá er ég ekki að tala um launamál þingmanna. Ég er að tala um aðbúnað og starfsaðstæður og skilyrði í stofnuninni fyrst og fremst. En hitt er auðvitað þarft að ræða en þá endurtek ég að fyrst og fremst finnst mér að það þurfi að endurskoða þau lagaákvæði sem um þetta gilda og færa þau til samræmis við nútímann. Þau eru það ekki í dag.