[14:29]
Árni R. Árnason :
Herra forseti. Það er vissulega áhyggjuefni þegar stefnir í verkfall sjómanna og fiskiskipaflotinn
stöðvist vegna deilna um kjaramál. Þó hæstv. sjútvrh. hafi lítið viljað segja um viðbrögð útvegsmanna við verkfallsboðun sjómanna verð ég að segja þá skoðun mína að ég tel þau viðbrögð að flytja skip út af verkfallssvæðinu með skráningaraðgerðum gagnrýniverð. Hins vegar tel ég rétt að geta þess að fyrir réttu ári lukum við lagasetningu vegna inngrips stjórnvalda í verkfall sjómanna og verður að segjast að þá voru nær allir sammála um að það að grípa inn í það verkfall hefði ekki verið réttmætt þrátt fyrir að allir viðurkenndu að þá voru aðstæður í sjávarútvegi mun brýnni en nú til að stöðva verkfall. Það verður að segjast að aðgerðirnar hafa ekki reynst nægar því að enn er deiluefnið það atriði sem lög voru sett um, þ.e. lög um samstarfsnefnd sjómanna og útvegsmanna. En vel að merkja og það er mjög athyglisvert að sú nefnd hefur fengið mjög fá deiluefni til umfjöllunar og það finnst mér í sjálfu sér að deiluaðilar ættu að taka til umfjöllunar sín á milli.
Mér finnst hins vegar undarlegt að menn skuli álykta í þessari umræðu að deilan stafi af lögum um stjórn fiskveiða þegar við vitum og ég tel að við vitum það öll að það sem þeim deiluatriðum veldur eru gerðir mjög fárra útgerðarmanna og deilur af hálfu fárra skipsáhafna og hvert er þá hið rétta gagnvart almennum niðurstöðum af lögum, að almennt ganga þau eðlilega fyrir sig en einhverjir fáir eru skemmd epli í tunnunni. Ég held að það sé rétt að a.m.k. við viðurkennum þetta. Menn hafa nefnt sem svo að það sé nánast sjálfsagt að flytja allan afla á fiskmarkaði og bjóða upp og þá spyr ég á móti: Hvar er þá frelsið um viðskiptin með afla, frelsi um verðákvörðun? Ég efa stórlega að það sé rétt niðurstaða af þessari deilu.