[11:44]
Egill Jónsson (andsvar) :
Virðulegi forseti. Það var út af því sem kom hér fram hjá hv. síðasta ræðumanni, að Bændasamtökin hefðu verið svo upptekin af því að velja sér forustu og að fyrrv. ríkisstjórn hefði verið svo sundurleit að ekki hefði tekist að fara í endurskoðun á búvörusamningnum, að rétt er að geta þess að á aðalfundi sauðfjárbænda var reyndar tekið sérstaklega fram að sauðfjárræktin hefði þá stöðu að ekki þyrfti að gera breytingar á. Og ég held að formaður Félags sauðfjárbænda hafi svona allt fram undir þenna tíma birt um það greinar að greiðslumarkið væri með eðlilegum hætti og það væri hægt að búa við þessi mál eins og þau væru. Það hefur því legið fyrir að það hefur alls ekki verið vilji til þess að endurskoða samninginn. Þetta verða menn að hafa í huga þegar menn leitast við að koma höggi á fyrrv. landbrh.
Út af hinu efnisatriðinu sem kom fram í ræðu hv. síðasta ræðumanns, sem er nú reyndar efnismeira, þá er vert að geta þess að það hvílir ekki skylda samkvæmt búvörulögunum á landbrh. að gera búvörusamning við bændur. Hér er um að ræða heimild og því var reyndar velt fyrir sér árið 1985, bæði af Bændasamtökunum og eins þáv. landbrh., hvort það ætti að nýta þá heimild. Eftir að sú ákvörðun var reyndar tekin liggur það náttúrlega ljóst fyrir að ekki verður aftur snúið í þeim efnum. En ég vek athygli á því að það er heimild sem landbrh. fær við þann lagagjörning.
Síðan vek ég enn og aftur athygli á því að sú breyting var gerð við síðustu samningsgerð að samningurinn sem slíkur var lögtekinn. Hann er bundinn í búvörulögunum og stjórnvöld hafa þess vegna ekki aðstöðu til að víkja frá þeim mikilvægu ákvörðunum sem þar voru teknar né heldur að gera nýjan búvörusamning öðruvísi en að breyta lögunum. Og það verður hlutverk Alþingis að gera þá lagabreytingu.