Ágúst Einarsson (andsvar):
Herra forseti. Ég vil vekja athygli á því að vitaskuld er hér um breytingu að ræða. Hér er verið að opna heimild fyrir að skipuleggja launabaráttu á annan hátt. Menn geta svo sem talið hana slæma, en allar breytingar leiða auðvitað til þess að ríkjandi kerfi gildir ekki.
Varðandi umræðuna um félagafrelsi bendi ég á að hér er lagt til að heimilt sé í atkvæðagreiðslu þeirra starfsmanna sem viðkoma málinu hvort þeir vilji gera það. Það kemur alveg skýrt fram í frv. Þeim er síðan heimilt að skipuleggja allt sitt mál eins og þeir kjósa.
Ég vil hins vegar benda þingmanninum á að þetta tengist umræðunni um forgangsrétt stéttarfélaga sem er í núverandi lögum. Ég vil líka benda þingmanninum á að lesa samþykkt Alþýðusambandsins frá 1958, ef ég man rétt, þar sem þessar línur eru dregnar. Skipulag á vinnustöðum hefur verið rætt mikið innan verkalýðshreyfingarinnar. Það eru skiptar skoðanir um það. Ég er að lýsa þeirri skoðun minni að ég tel að þetta form kjarasamninga og skipulags á vinnumarkaði hafi fjölmarga kosti í för með sér fyrir launþega. Það er sannfæring mín, þótt ég hafi ekki getað farið mjög nákvæmlega tímans vegna yfir það mál. Ég tel að sú útfærsla sem hér er lögð til sé til bóta og í rauninni eina útfærslan sem hægt er að gera varðandi þennan þátt og ég hvet menn til að taka umræðunni með mjög opnum huga. Ef menn sannfærast um að formið geti skilað árangri, eiga menn líka að ganga skrefið alveg til enda. En það er sú umræða sem er í gangi og á að vera í gangi varðandi þessi mál. Ég geri mér fulla grein fyrir því að það eru fjölmargir með andstæða skoðun á þessum málaflokki, en það eru líka hins vegar fjölmargir sem styðja þessa hugmyndafræði.