Félagsmálaráðherra (Páll Pétursson):
Herra forseti. Það er þetta með fátæktina, hvort hún sé afstæð eða ekki. Menn eiga erfitt með að koma sér saman um hvernig eigi að skilgreina hvað það er nákvæmlega sem er fátækt. Það er hvergi skilgreint í lögum. Í orðabók Menningarsjóðs er sá maður talinn fátækur sem er snauður eða allslaus, það er sú skilgreining sem orðabók Menningarsjóðs gefur. Það er sjálfsagt alltaf matsatriði en meginatriðið er það að fólk hafi í sig og á og geti búið við sæmilega framfærslu.
Ég ansa nú ekki þessu geipi í hv. þm. Össuri Skarphéðinssyni. Ég tel að ég hafi unnið, og ríkisstjórnin, vel og með talsverðum árangri að húsnæðismálum og ég tel að ég hafi náð verulegum árangri til þess að lagfæra skuldamál heimilanna þannig að þó að hv. þm. flytji hundrað sinnum sömu ræðuna, hann er búinn að flytja hana 99 sinnum, þá kikna ég ekkert undan því.
Hitt er svo annað mál að það eru allt of margir í þjóðfélaginu sem hafa hvorki í sig né á og það er meginatriðið að reyna að hjálpa þeim, ekki kannski með neyðarhjálp. Sumum þarf að hjálpa með félagslegri aðstoð en sumum þarf að reyna að hjálpa til að fá vinnu þannig að þeir geti notið starfskrafta sinna. Sem betur fer er atvinnuleysi að minnka í þjóðfélaginu. Atvinnuástandið er miklu betra heldur en það var í fyrra. Samkvæmt síðustu heimildum sem ég hef var atvinnuleysi í síðasta mánuði um það bil 1,5% minna en það var í sama mánuði í fyrra. Það var nærri 2% minna í febrúar heldur en í sama mánuði í fyrra. Þjóðhagsstofnun spáði 4,4% atvinnuleysi á árinu 1996, en nú eru allar horfur á því að við komumst niður fyrir 4% og það tel ég vera marktækan árangur.
Auðvitað þurfa stjórnvöld á hverjum tíma að vera vakandi yfir því að fólk líði ekki skort og að sjá þeim sem ekki geta bjargast öðruvísi fyrir félagslegri aðstoð eða öryggisneti. En meginatriði er náttúrlega að hjálpa fólki til sjálfshjálpar.