Össur Skarphéðinsson (andsvar):
Herra forseti. Ég skildi dóminn ekki alveg þannig. Ég tek alveg skýrt fram að ég er ekki nógu mikill lagarefur til þess að geta velt fyrir mér hvort biðlaunarétturinn sé stjórnarskrárvarin eignarréttindi. En eitt veit ég. Það er rétt hjá hæstv. fjmrh. að dómurinn gekk annars vegar út á jafnræðisregluna. Hins vegar gekk hann út á það að hér væri ekki um að ræða neitt sambærilegt starf. Það segir í niðurlagi dómsorðs, herra forseti: ,,Ljóst er að stefnanda var ekki boðið neitt sambærilegt starf hjá ríkinu (Fjmrh.: Hjá ríkinu ...) er staða hennar hjá Síldarverksmiðju ríkisins var lögð niður við breytingu fyrirtækisins í almennt hlutafélag. Nýtur stefnandi þar af leiðandi ekki stöðu ríkisstarfsmanns nú sem áður var með þeim réttindum sem því fylgir.``
Hvað er það sem vantar upp á? Viðkomandi starfsmaður hefur nákvæmlega sömu skilyrði, sömu kjör, heldur réttindunum. Það eina sem vantar upp á er að hann geti ekki bætt ofan á réttindi sem fyrir eru. Ég tek fram að þetta stendur ekki í dómnum en ég er að gagnálykta út frá dómnum. Hvað er þá verið að bæta fyrir? Það er verið að bæta fyrir missi þeirra réttinda sem felst í ávinnslunni. (Gripið fram í.) Nei, nei, nei. Það þarf ekki annað en um það bil normal sjálfstæðismann til þess að skilja þetta enda hefur hæstv. ráðherra fyrir hönd ríkisins áfrýjað þessu máli. Ég er að segja það að út af þessum dómi mundi hæstv. fjmrh. með hjálp annarra góðra eða slæmra manna í stjórnarliðinu aldrei geta t.d. breytt Pósti og síma yfir í hlutafélag nema borga biðlaunin. Þess vegna stöndum við í því að togast á um þetta frv. um réttindi og skyldur opinberra starfsmanna vegna þess að hæstv. fjmrh. er að breyta biðlaunaréttinum til þess að geta svo að segja að kostnaðarlausu breytt ýmsum opinberum stofnunum yfir í hlutafélög og það á hæstv. fjmrh. að vera maður til þess að segja hreint út.