Rannveig Guðmundsdóttir (andsvar):
Virðulegi forseti. Það var gaman að orðum hv. þm. Árna Mathiesens og viðbrögðum hans og það skein af honum þegar hann gat þess að sósíalisminn væri ekki dauður. Maður sat og hlustaði og hugsaði: Nú finnst honum sósíalisminn fundinn og er sannfærður um að Stalín er ekki dauður. En svo kemur hann að jafnaðarmönnum sem hann hafði haldið að allir væru í Alþfl. og einhverju brölti á vinstri væng og þá skilur maður að hann er áhyggjufullur eins og fleiri í hans flokki. Nei, jafnaðarmenn eru ekki allir í Alþfl. en þeir streyma að. Þeir streyma saman. Það kemur að þessu.
Virðulegi forseti. Ég kom ekki upp í andsvar til þess að tala um þetta heldur um þau orð þingmannsins, og þá er ég að tala í mikilli alvöru, að frosin túndra eigi ekki að vera jafnverðmæt og frjósöm jörð. Þar erum við komin að kjarna þess máls sem ég tel að sé að finna í þessum þætti frv. hv. þm. Ragnars Arnalds. Að öðru leyti ætla ég ekki að fjalla um þetta frv. Ég ætla nefnilega að nefna að ytri aðstæður hafa oft gert frosna túndru að verðmætu landi. Þegar jörð sem er ekki gróin, ekki er frjósöm, hefur eiginlega ekkert til að bera nema fornt nafn, þar er kannski lélegur húsakostur og leifar af gömlu, grónu landi en landareignir eru melar og móar sem ekkert hefur verið gert við, ekkert hefur verið lagt í og síðan þróast bæjarfélag sem stækkar og eflist og teygir út anga sína og að slíkri jörð --- hvað gerist þá? Jú, ytri aðstæður hafa gerst frosna túndru að jafnverðmætu landi og frjósamri jörð. Þannig er það, hv. þm. (Gripið fram í: Er þingmaðurinn að tala um Kópavog?)