Árni Johnsen:
Herra forseti. Vonandi verður sú umræða sem hér á sér stað til góðs í baráttu gegn kynferðislegri misnotkun á börnum því þar er um að ræða svo alvarlega og óhugnanlega glæpi að vart er hægt að hugsa sér verra í samfélagi manna. Það er rík ástæða til þess að taka undir að skoðað verði hvað hægt sé að gera í stöðu brotaþola eins og hefur komið fram m.a. í máli málshefjanda og taka þetta mál eins föstum tökum og hægt er, taka undir það að treysta aðstoð við þá sem verða að þola misbeitingu og herða til muna refsingar í þeim efnum.
Það skiptir miklu máli að hafa sífellt vakandi auga á því hvernig best megi verja börn gegn misnotkun kynferðislega og að þau fái sem besta hjálp þegar slíkt hefur átt sér stað. Vitund hefur vaxið í þessum efnum og það er gott að berjast gegn þessu eins ötullega og hægt er. Það er hins vegar svolítið sérkennilegt við málflutning málshefjanda finnst mér að í fjölmiðlum á undanförnum dögum hefur hv. þm. Jóhanna Sigurðardóttir fjallað um þessi mál eins og hún sé allt í einu að átta sig á að hér sé við vanda að glíma. Enginn starfandi þingmaður hefur verið eins lengi félmrh. og hv. þm. Jóhanna Sigurðardóttir sem var félmrh. frá 1987 til 1994 og ég spyr: Hvar var ráðherrann að fjalla um þessi mál á þeim tíma sem hún var í félmrn. og ætti best allra þingmanna að þekkja þetta vandamál sem hún nú loksins er að hefja máls á? Það er vel, en það skýtur samt skökku við að hún skuli gera það svo seint sem hefur svo mikla reynslu.