Stefán Guðmundsson:
Virðulegi forseti. Ég kem hér upp til þess að þakka flutningsmönnum fyrir flutning þessarar tillögu. Hér er hreyft hinu besta máli og ég vil lýsa yfir fullum stuðningi við það og vonast til þess að við alþingismenn berum gæfu til að leiða þetta mál til lykta.
Ræðumenn hafa farið ítarlega yfir málið og ég hef þar engu við að bæta. Þar hefur ekkert verið ofsagt en ég veit jafnframt að þar er líka margt ósagt og svo verður það ætíð. En ég trúi því að iðkun íþrótta sé eitt það besta sem við getum gert til þess að efla forvarnastarf. Það er ekki bara til þess að styrkja heilsu okkar sem einstaklinga og bæta líkamsburði. Ég held og ég veit reyndar að iðkun íþrótta er eitt það allra besta sem við getum gert til þess að leiða unglinga á hinu viðkvæmasta þroskaskeiði sem við göngum öll í gegnum frá þeirri vá sem nú herjar svo sorglega stíft að og þá á ég við fíkniefnin og margs konar ávanalyf. Ég trúi því að við getum hvergi varið fjármagni betur til að verjast í þeim efnum en með því að efla íþróttastarf sé það okkar áform að hjálpa unglingunum við að komast í gegnum sitt viðkvæma þroskaskeið.
Ég þarf, virðulegi forseti, ekki að segja meira. Ég tek undir það og ítreka það sem hér hefur verið sagt áður að það fjármagn sem lagt er til íþróttahreyfingarinnar á Íslandi skilar sér margfalt til baka.