Dómsmálaráðherra (Þorsteinn Pálsson):
Herra forseti. Þess er fyrst að geta varðandi þessa fyrirspurn að þáltill. sú sem vitnað er til og samþykkt var árið 1988 var á sínum tíma send samgrn. til meðferðar. Í skýrslu um framkvæmd þál. frá 1990 segir að ályktunin hafi verið send póst- og símamálastjóra til umsagnar og að umsögn hans hafi falið í sér almennar ábendingar um notkun farsíma með umferðaröryggi í huga. Eigi að síður hefur þetta viðfangsefni verið til meðferðar bæði í dómsmrn. og hjá Umferðarráði með hliðsjón af því að notkun farsíma í bifreiðum getur eins og notkun ýmissa annarra tækja í bifreiðum haft áhrif á umferðaröryggi.
Umferðarlögin hafa ekki bein ákvæði sem lúta að notkun farsíma en í 4. gr. laganna segir að vegfarandi skuli sýna tillitssemi og varúð svo að eigi leiði til hættu eða valdi tjóni eða óþægindum, þannig að eigi trufli eða tefji umferð að óþörfu. Þetta almenna ákvæði á auðvitað við um notkun farsíma og gerir mönnum skylt að nota farsímann á þann veg að ekki leiði til hættu í umferðinni. Síðan hafa verið settar sérstakar reglur í reglugerð um staðsetningu farsíma í ökutækjum sem miða að því að draga úr slysahættu. Þá hefur Umferðarráð haft þessi mál til meðferðar og í námi til almennra ökuréttinda er um þetta fjallað. Í sérstöku bréfi til þeirra sem fá ökuskírteini er minnst á ábyrgð sem fylgir því að aka bifreið og varað við hættu við notkun farsíma í akstri. Í námsefni til aukinna ökuréttinda er fjallað um hættu af slíkri notkun og í ökukennaranámi er fjallað um mikilvægi þess að ökumaður sé með hugann við akstur og í því sambandi minnst á notkun farsíma. Eigendum og ökumönnum hópferðabifreiða hafa verið send bréf þar sem fjallað er um ábyrgð ökumanna hópferðabifreiða og þeir hvattir til að nota ekki farsíma í akstri. Í útvarpsþáttum og öðrum upplýsingum á vegum Umferðarráðs hefur almennum leiðbeiningum verið komið fram.
Nú alveg nýlega hefur verið gerður sérstakur samningur á milli Pósts og síma annars vegar og Umferðarráðs hins vegar um almennar leiðbeiningar um notkun farsíma í bílum í þeim tilgangi að draga úr slysahættu við notkun símanna. Það er auðvitað álitaefni hvort banna eigi notkun síma við akstur. Eitt af þeim álitaefnum sem kemur upp varðandi þá spurningu er það hvort unnt er að framkvæma eftirlit með slíku banni. Ég hygg að það sjónarmið hafi verið ráðandi á hinum Norðurlöndunum, þar sem slíkt bann hefur ekki verið sett, að óráðlegt væri að setja reglur sem ekki væri hægt að fylgja eftir. Og ég held að varðandi atriði eins og þetta sé mjög mikilvægt að við hugum að því að setja ekki reglur sem ógerlegt er að fylgja eftir.
Hitt er annað mál að það er alveg rétt sem hv. fyrirspyrjandi vekur hér athygli á að notkun síma getur haft áhrif á umferðaröryggi. Og hvernig nálgumst við það verkefni? Ég held að það sé skynsamleg leið sem reynt hefur verið að fara að setja almennar reglur, leiðbeiningareglur, um notkun símanna í þeim tilgangi að stuðla að sem mestu umferðaröryggi og að við náum jafnvel meiri árangri með því en með því að setja reglur sem banna slíka notkun og sem yrði erfitt eða ógerlegt að fylgja eftir.