Árni Johnsen:
Virðulegi forseti. Ég vil fagna sérstaklega fram komnu frv. um Suðurlandsskóga og þeim tímamótum sem það verkefni á væntanlega eftir að leiða í ljós er fram líða stundir. Það eru nokkur ár síðan tekið var upp verkefnið bændaskógar á Íslandi. Það verkefni var nánast búið að staðsetja á Suðurlandi, í uppsveitum Árnessýslu þegar þáv. landbrh., Steingrímur J. Sigfússon, tók pólitíska ákvörðun og flutti það verkefni austur á land. Það verkefni hefur skipt miklu máli fyrir uppgræðslu og skógrækt í landinu og það er því sérstaklega spennandi nú skuli valið verkefnið á því landsvæði sem hefur mesta möguleikana á skógrækt á Íslandi, mesta fjölbreytnina og mesta möguleikana. Og það er skynsamleg niðurstaða sem felst í þerri leið sem verkefnið velur.
Það má segja að víða á Suðurlandi sé komin mikil reynsla á skógrækt á þessari öld. Það má til að mynda nefna Mosfell í Grímsnesi, það má nefna staði víða í Árnessýslu, Haukadalsheiðina og Haukadalinn þar sem Skógrækt ríkisins hefur verið með mikil verkefni sem hafa gengið vel, bæði með skógræktartilraunum með birki og lúpínu í hálendisbrúninni á Haukadalsheiðinni. Og það má nefna í Rangárvallasýslu og víðar þar sem mikill áhugi hefur verið á skógræktinni og gott verklag gengið fram til árangurs.
Það er markmiðið með þessu verkefni, Suðurlandsskógar, að gefa sem flestum færi á að taka þátt í fjölnytjaskógrækt á Íslandi og það er mjög spennandi. Það eru mjög mismunandi möguleikar og mismunandi áhugi, mismunandi áhugasvið sem menn vilja leggja rækt við og ljóst að nær 40% af láglendi Suðurlands sem alls er talið vera um 750 þúsund hektarar er vel fallið til skógræktar og það er ekki svo lítið svæði sem hægt er að grípa í til þess að vinna til árangurs, vinna til nýtingar fyrir landið, til atvinnusköpunar og eðlilegrar þróunar og endurheimtar skógræktar og skógar á Íslandi. Fjölbreytnin er sem sagt megineinkenni Suðurlandsskóganna.
Það sem er kannski skemmtilegasta nýjungin í Suðurlandsskógunum er landbótaskógræktin. Þar er viðarvöxtur ekki megintakmarkið heldur aðrar skógarnytjar, svo sem skjól, fuglalíf, útivist og landslag og það er hlutur af umhverfisvænni stefnu nútímans að hugsa um það allt í senn. Það er ekki einvörðungu hugsað um timburskóga til þess að hafa af þeim beinar tekjur heldur til þess að rækta landið, hlúa að því og skila því betur frá okkur en við höfum tekið við því.
Í landbótaskógræktinni er reiknað með 20 þúsund hekturum fyrst og fremst á minna grónu þurrlendi, að einhverju leyti þó á ógrónu landi og þannig gætu landbótaskógar þakið um það bil 5% þeirra landflokka sem um er að ræða í þessum efnum. Landbótaskógræktin, þ.e. sjálfgræðsluskógur, birkiskógur og trjáskermur, sem þýðir gróðursetning gisins skerms trjá, er því feikilega spennandi verkefni í uppsetningu þessa frv. Skjólbeltarækt hefur einnig lengi verið verið stunduð á Suðurlandi, og meira á Suðurlandi en annars staðar á landinu, og í þessu verkefni, Suðurlandsskógum, er hugmyndin að rækta um 10 þúsund km af skjólbeltum miðað við einfalda röð. 10 þúsund km er fjórðungur af hringnum í kringum jörðina og það er þokkaleg leið þegar um einfalda röð trjáa er að ræða. Vonandi verður þetta vísirinn að því að menn fjórfaldi þetta, fari hringinn, en þetta er góð byrjun og fyrst og fremst vil ég fagna því að frv. hafi verið lagt fram Það var mjög tímabært. Það gaf miklar vonir þegar menn voru að setja upp verkefnaáætlun um svokallaða bændaskóga fyrir nokkrum árum og það var mikið áfall þegar það var flutt af Suðurlandi en nú hefur hæstv. landbrh. tekið af skarið í framgangi málsins með þessu frv. og því ber að fagna.