Fyrirspyrjandi (Jóhanna Sigurðardóttir):
Herra forseti. Ég þakka hæstv. dómsmrh. fyrir þessi svör og tel að þau hafi verið nokkuð ítarleg miðað við umfang fyrirspurnarinnar og þann stutta tíma sem hæstv. dómsmrh. hafði til að svara fyrirspurninni. Það er nokkuð erfitt að glöggva sig á öllum þeim tölum sem ráðherra setti hér fram í ræðustólnum en fyrirspurnin gaf tilefni til þess þannig að það er ástæða til þess að skoða svör ráðherra nokkru nánar eftir að þessum fyrirspurnatíma lýkur.
Mér heyrist þó að hér sé staða mála mjög alvarleg og umhugsunarverð varðandi grófar líkamsárásir. Við erum að tala um tímabil frá 1993 til dagsins í dag og um er að ræða miklu, miklu fleiri mál, herra forseti, en ég bjóst við. Hæstv. ráðherra nefndi að í 80 málum væri um að ræða grófar líkamsárásir. Einnig er mjög alvarlegt sem fram kom hjá hæstv. ráðherra að í nokkrum tilvikum hafi árásarþolar látist vegna líkamsárása og í nokkrum tilvikum var um að ræða 100% örorku.
Ég held líka að það sem dómsmrh. taldi upp varðandi dómana staðfesti það sem hæstv. dómsmrh. hefur sjálfur sagt að dómar eru allt of vægir þegar um er að ræða grófar líkamsárásir. Við erum að tala um kannski frá nokkurra mánað fangelsi mest upp í 12 ár í einhverju tilviki sem ráðherra nefndi, en algengt var tveggja mánaða til fimma ára fangelsi en refsiramminn er upp í 16 ár. Ég held að þetta gefi tilefni til þess að það þurfi að skoða gólf í þessu, einhverja lágmarksrefsingu, þegar um grófar líkamsárásir er að ræða.
Ég spyr hæstv. ráðherra: Er þess að vænta að fram fari til að mynda heildarendurskoðun á hegingarlögunum þar sem dómarnir yrðu sérstaklega skoðaðir?