Margrét Frímannsdóttir (andsvar):
Virðulegi forseti. Ég er þeirrar skoðunar að hagræðing sem á rætur sínar að rekja til Alþingis þar sem hugsað er um hag heildarinnar sé af hinu góða. Samkeppni hefur hingað til ekki falið í sér einhverja sérstaka hugsjón þess efnis að skaffa vinnu fyrir þá starfsmenn sem hugsanlega lentu í því að störf þeirra væru skorin niður. Þannig hefur það ekkert verið. Þetta veit hv. þm. jafn vel og ég og þess vegna held ég að það væri mjög skynsamlegt að umræðan um sameiningu bankanna, um breytta bankastarfsemi og endurskipulagningu sjóða- og bankakerfisins í heild sinni væri í takt við tímann þar sem haft væri samráð við starfsmenn. Menn töluðu um nýsköpun og í bönkunum væri nýsköpunarsjóður sem virkaði sem slíkur, til nýsköpunar. Það væri í raun og veru betri og öruggari trygging fyrir landsbyggðina, fyrir þá sem yrðu fyrir því að útibú væri lagt niður, því að það yrði óumflýjanlegt, þá gætum við betur séð fyrir því starfsfólki eða þörfum þess til starfa heldur en samkeppni milli banka.