Steingrímur J. Sigfússon:
Herra forseti. Þetta eru skemmtileg orðaskipti aðallega flokksbræðra og hæstv. sjútvrh. Ég var í þeim hópi sem hafði miklar efasemdir um þá aðgerð að afnema línutvöföldun og þó kannski einkum og sérstaklega hvernig að því var farið. Það er alveg ljóst að þau skip sem mest höfðu tekið til sín úr þessum potti síðustu árin, útileguskip með beitningarvélar, fengu ríflegan hlut en hefðbundin landróðra- eða landbeitningarlínuútgerð rýran hlut og það verður væntanlega hún sem fer ferst út úr þessu með tilheyrandi áhrifum á atvinnulífið. Ég held að það sé engin reynsla komin á það hvernig þetta virkar fyrr en skammdegismánuðirnir ganga í garð. Línutvöföldunin var ekki síst mikilvæg vegna þess að hún jók hráefnisframboð á vetrarmánuðum þegar ella er hætta á því að lítið verði um hráefni.
Það er heldur ekki rétt að dæma þetta fyrirkomulag út frá því ástandi sem ríkti síðustu einn til tvo vetur þegar allir bjuggust við því að línutvöföldunarreynslan yrði færð inn í kvóta og það ríkti þar af leiðandi kapphlaup um að ná sem stærstum hlut. Auðvitað hefði verið hægt að gera breytingar á þessu kerfi þannig að það hefði áfram þjónað upphaflegum tilgangi sínum, þeim að styrkja línuútgerð og atvinnu í landi.