Frsm. minni hluta efh.- og viðskn. (Ágúst Einarsson) (andsvar):
Herra forseti. Ég verð að benda hv. formanni efh.- og viðskn. á að það var grundvallaratriði við álagningu virðisaukaskattsins að hann skyldi innheimtur í staðgreiðslu. Það var almenna reglan sem var ákveðin. Vitaskuld er hægt að leggja á skatt og oft eru lagðir á skattar sem eru ekki teknir í staðgreiðslu heldur með álagningu eftir á. Skýrasta dæmið er fyrirtækjaálagning hér á landi. Það var hins vegar ákveðið að láta þá almennu reglu gilda um þessa skatta að þeir væru innheimtir í staðgreiðslu.
Nú háttar svo til með þá aðila sem hér eiga kost á að sækja um, að þeir stunda bæði viðskipti gagnvart einstaklingum og gagnvart fyrirtækjum. Það sem ég er hér að draga fram, og ég vona að hv. þm. geti verið mér sammála um, er að almenna reglan er staðgreiðsla. Það er ekki góð aðferðafræði að menn geti sótt um að vera ekki inni í þeirri almennu reglu jafnvel þó að menn geti, eins og hann bendir réttilega á, fært rök fyrir því að þetta hafi ekki praktíska þýðingu fyrir ríkissjóð. Ég benti hins vegar á í því sambandi að þetta mundi hugsanlega leiða til þess að það gildi um þá aðra aðila sem vilja skipta sínu innheimtuformi, eins og bankastofnanir og kreditkortafyrirtæki. Ég tel að menn eigi að fara mjög varlega í allar slíkar opnanir gagnvart skattalögum. Ég er sammála hv. þm. um það að hafa innheimtukerfið skilvirkt og ódýrt. Það er mín meginstefna. En ég legg mjög mikið upp úr því að það sé samræmi í því og það var það sem var tekist á um. Ég veit að hv. þm. veit einnig að þeir embættismenn sem komu að þessu máli voru ekki hrifnir af þessari útfærslu, vegna þess að það mátti mjög vel lifa við hina útfærsluna og þurfti ekki að gera þessa undantekningu.