Siv Friðleifsdóttir:
Herra forseti. Ég sá ástæðu til að reyna að nýta þennan tíma fyrst ekki fleiri vilja taka þátt í umræðunni. Hér greinir okkur á um hvort við erum á réttri eða rangri leið. Ég tel að við séum á réttri leið og ég ætla að reyna að útskýra það aðeins betur.
Þegar forstöðumenn fá meira um það að segja hvernig fólk á viðkomandi stað raðast til launa gerir það ákveðnar kröfur til þeirra. Þeir þurfa að hugsa sitt ráð. Þeir þurfa að geta útskýrt af hverju þeir láta fólk lenda á viðkomandi stað í launakerfinu. Þeir geta ekki lengur vísað óánægðu fólki upp í fjmrn. eins og þeir hafa gert hingað til. Í þessu ferli sem samið var um eru líka svokallaðar aðlögunarnefndir þar sem er bæði aðkoma stéttarfélaga eða launamanna og stjórnenda og (Gripið fram í.) settur er ákveðinn rammi. Þarna erum við því að fá ákveðið ferli í gang. Fólk á viðkomandi stofnun er miklu meðvitaðra um hvernig launakerfið verður byggt upp á sínum stað. (Gripið fram í.) Ég tel þetta afar jákvætt og ber vott um að við séum á réttri leið. (Gripið fram í: En við stöndum ...) Við erum að fara út úr hinu gamla, miðstýrða kerfi sem var konum fjandsamlegt, þar sem samið var miðstýrt um einhver grunnlaun og svo hlaðið ofan á þau hinu og þessu sem kom alltaf körlunum í hag. (Gripið fram í.) Ég held að mjög jákvætt sé að reyna þetta nýja kerfi.
Hér hefur líka verið talað um stöðu hjúkrunarfræðinga og lækna. Mig langar að upplýsa aðeins varðandi starfsmatið sem við erum að vinna á vegum félmrn., að við erum einmitt að fara inn á Ríkisspítalana þar sem við skoðum lækna, hjúkrunarfræðinga og fleiri stéttir á spítölunum og reyna að raða þessu fólki upp í sátt og samlyndi innan sjúkrahúsanna í gegnum stýrinefndir og starfsmatsnefndir. (Forseti hringir.) Þetta er mjög flókið fyrirbæri því miður og það verður afar fróðlegt fyrir okkur að sjá hvernig starfsmatinu reiðir af og hvað kemur út úr því. Það verður mikið innlegg að mínu mati í umræðuna um launajafnrétti.