Utanríkisráðherra (Halldór Ásgrímsson):
Herra forseti. Ég vil taka það fram í upphafi að ég tel að hv. þm. Steingrímur J. Sigfússon eigi fullt erindi á Alþingi og tek undir að hann sitji hér áfram og fagna þeirri ætlan hans. Ég hef tekið eftir því í umræðum hér í dag að hann er a.m.k. ekki á neinni leið með að gangast undir utanríkisstefnu Alþfl. sem kemur mér í sjálfu sér ekkert á óvart. Alþb. hefur ítrekað stefnu sína í utanríkismálum á Alþingi í dag þó að nokkrar áherslubreytingar hafi orðið eins og er nú venjulegt með alla flokka. Flokkar hljóta að þróast með þeim breytingum sem eiga sér stað í heiminum.
Eitt getum við áreiðanlega orðið sammála um og það er það stefnumið að útrýma kjarnorkuvopnum. Ég er hv. þm. algjörlega sammála um það markmið því að ég tel mjög mikilvægt að kjarnorkuvopn hverfi af þessari jörðu. Það er hins vegar ekkert einfalt mál. En þó verður að viðurkennast að verulegur árangur hefur náðst á þessu sviði og það hefur fyrst og fremst gerst vegna þess að kalda stríðinu er lokið. Ég tel að Atlantshafsbandalagið hafi verið mikilvægasta verkfærið í þeirri vinnu og að þeir samningar sem Vesturveldin hafa náð hafi markað mikilvæg tímamót. Og það er ætlun bæði Atlantshafsbandalagsins og þeirra ríkja sem að því standa að halda áfram á þessari braut.
Eitt það mikilvægasta í þessu sambandi er að koma í veg fyrir að fleiri ríki eignist kjarnorkuvopn og ríki sem eru tilbúin til að beita eiturefnavopnum og jafnvel kjarnorkuvopnum gegn nágrönnum sínum geti alls ekki komið sér þeim upp. Ég get nefnt ríki eins og Írak og fleiri í því sambandi.
Það er hins vegar svo að þó hér séu góðar fyrirætlanir í þessu frv. þá liggur fyrir, eins og ég hef sagt áður á Alþingi, að lög af þessu tagi standast ekki skuldbindingar okkar gagnvart Atlantshafsbandalaginu, hvort sem mönnum líkar það betur eða verr. Ég tel því að ef slík lög yrðu sett þá væri það jafnframt yfirlýsing um að Íslendingar ætluðu sér að fara úr Atlantshafsbandalaginu og hætta samstarfi við það, m.a. samstarfi við Atlantshafsbandalagið um að vinna að útrýmingu kjarnorkuvopna. En ég tel að það sé besti vettvangurinn til þess að vinna að því. Ég ætla ekki að rekja hér þær yfirlýsingar sem komið hafa fram á vettvangi Atlantshafsbandalagsins í þessu sambandi en nauðsynlegt er að gera sér þetta alveg ljóst.
Ég ætla ekki að þreyta hv. þingmenn með langri ræðu í þessu sambandi. Ég vitna til þess sem ég hef áður sagt í sambandi við flutning þessa máls á Alþingi og vísa til þess rökstuðnings sem ég hef haft þar í frammi. Það er alveg ljóst að ég er andvígur þessu frv. Þrátt fyrir að ýmsir ágætir einstaklingar hafi tekið undir með hv. þm. í þessum efnum, þá er mér ekki alveg ljóst á hvaða forsendum það hefur verið. Ég er líka viss um að mjög mikill meiri hluti Íslendinga vill halda áfram samstarfi við Atlantshafsbandalagið og stuðla að friði í Evrópu með því og á þeim vettvangi. Ég hygg að ef margir þessara einstaklinga gerðu sér grein fyrir því hvaða afleiðingar þetta frv., ef að lögum yrði, gæti haft þá kynnu einhverjir þeirra að skipta um skoðun.