Árni M. Mathiesen (andsvar):
Herra forseti. Ekki ætla ég að banna hv. þm. Einari Guðfinnssyni að hugsa um það hvernig megi aðstoða þessa ágætu búgrein, hrossaræktina. Þó að menn hafi ekki selt hross í tvo mánuði þá eiga þeir væntanlega þessi hross enn þá og þeir munu væntanlega áfram reyna að selja hrossin. Ef við finnum lausn á þessu og útflutningur verður leyfður innan tiltölulega skamms tíma ... (ÖS: Þriggja ára.) Þetta var ekki mjög uppbyggilegt frammígrip hjá hv. þm. Ef við finnum lausn á þessu innan tiltölulega skamms tíma, þá eru þessi hross til staðar. Þau eru enn þá markaðsvara og markaðurinn væntanlega enn þá fyrir hendi þannig að skaðinn verður þá miklu minni en hann ella hefði getað orðið. Ég held lausnin til þess að aðstoða greinina liggi ekkert á borðinu. Að gera það að aðalatriðinu núna að leita að einhverri mjög flókinni lausn held ég ekki að sé það sem við eigum að leggja mesta áherslu á.
Það má nefna sem dæmi: Hverjir ættu að fá bæturnar? Flutt voru út eitthvað í kringum 2.500 hross á síðasta ári. Ég hugsa að ég muni rétt að tveir til þrír aðilar hafi flutt út um það bil helminginn af hrossunum. Ég fer með þetta bara eftir minni. Á þá helmingurinn af bótunum að fara til þessara tveggja eða þriggja manna sem fluttu út helminginn? Er síðan víst að bóndinn sem seldi einn eða tvo hesta í fyrra hefði örugglega selt einn eða tvo hesta á þessu ári? Seldi hann líka einn eða tvo hesta í hittiðfyrra? Ég held að svo mörg spurningarmerki séu í þessu að þessi umræða sé ekki tímabær þó að ég virði vilja hv. þm. og ætli alls ekki að banna honum að hugsa um þetta. Og ef hann fær einhverja hugmynd þá má hann gjarnan bera hana undir mig.