Pétur H. Blöndal:
Herra forseti. Hér er með réttu kvartað undan því að verið sé að brjóta lög um vinnutíma. En ég vil benda á að í 53. gr. þingskapa sem ég ætla að leyfa mér að lesa, með leyfi herra forseta, segir svo:
,,Skylt er þingmönnum að sækja alla þingfundi nema nauðsyn banni. Forföll skal tilkynna forseta svo fljótt sem unnt er og metur hann nauðsynina.``
Herra forseti. Þetta ákvæði er stöðugt verið að brjóta. Stöðugt. Alla daga. Ég fullyrði það. Það kom meira að segja fram hjá einum hv. þm. rétt áðan að hann hefði ekki setið fundinn hérna í nótt þrátt fyrir að lagaákvæði kvæðu á um annað. (Gripið fram í: Hvað segirðu.) Það er spurning hvort þingmenn telja lögin mismunandi mikilvæg. Má brjóta þessi lög en ekki önnur? (ÖJ: Braut þessi ræðumaður lög í nótt?) Ég ætla ekki að gefa neitt upp um það. En ég tel að þingmenn almennt brjóti þessi lög alla daga, jafnt stjórn sem stjórnarandstaða.
Við höfum upplifað hér mikið málþóf og næturfundi sem afleiðingu af því og við höfum upplifað fjögurra til fimm klukkutíma ræður þar sem smáatriðin yfirgnæfa aðalatriðin og menn fá engan botn í hvað hv. þingmenn eru að meina með svo löngum ræðum. Ég hef lagt til að þingheimur taki sér tak og breyti þingsköpum þannig að svona stjórnleysi og svona vinnubrögð heyri sögunni til. Ég hef aldrei upplifað það að tíminn væri einskis virði og menn lifi eilíflega.