Steingrímur J. Sigfússon:
Herra forseti. Ég vona að ég reyni ekki um of í þolrifin í hæstv. forseta þó ég geri stuttlega grein fyrir afstöðu minni til atkvæðagreiðslu um 14. gr. frv. Það er þannig að í þessari grein er gengið frá samskiptum Fjármálaeftirlitsins við Seðlabanka Íslands. Fyrir liggur að Seðlabankinn telur sig ekki geta rækt hlutverk sitt sem miðbanki í landinu og eiga að hafa eftirlit með bankastarfsemi og góðum viðskiptaháttum í banka- og verðbréfaviðskiptum nema hafa á eigin vegum sjálfstæða möguleika til að afla upplýsinga milliliðalaust frá bönkum og verðbréfafyrirtækjum. Seðlabankinn hefur með öðrum orðum lýst því yfir að hann sjái sér ekki annað fært en byggja upp í staðinn ákveðið eftirlitsbatterí á eigin vegum þegar bankaeftirlitið verður fært út úr bankanum og sameinað Vátryggingaeftirlitinu í hinu nýja Fjármálaeftirliti.
Þetta finnst mér ekki góður frágangur á málum, herra forseti, að loka málinu á Alþingi með það fyrirsjáanlega fram undan að um verulegan tvíverknað og aukinn kostnað verði að ræða á þessu sviði. Ég hefði því kosið að vandað væri betur til vinnunnar hér hvað varðar 14. gr. og treysti mér ekki til að styðja ákvæði hennar eins og allt er í pottinn búið.