Guðný Guðbjörnsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Talan er ekki heilög í mínum huga heldur það hvernig fiskveiðiarðurinn skiptist. Því miður er ég smám saman að komast að þeirri niðurstöðu að það sé jafnvel betra fyrir íslensku þjóðina sem á auðlindina að jafnvel útlendingum sé leigð þessi auðlind frá ári til árs heldur en að nokkrir útgerðarmenn, nokkur stór fyrirtæki, séu með auðlindina og sitji á Spáni og njóti arðsins, börnin erfi auðlindina og konurnar fái hana þegar þau skilja o.s.frv. Ég held að þjóðin sé betur sett ef hún fær afraksturinn og þá skiptir ekki máli nákvæmlega hver hefur afnotaréttinn heldur þarf að sjá fyrir hverjar afleiðingarnar verða þannig að það fólk sem þá hugsanlega missir atvinnu sína fái annað lífsviðurværi og að við höfum leiðir til þess að fjármagna menntakerfið og velferðarkerfið, það sé tryggt að það sé þjóðin sem fær að njóta afrakstursins. Fjöldi þeirra sem hefur afnotarétt á fiskveiðiheimildum er í raun og veru aukaatriði, en það er ekki aukaatriði ef það eru nokkrir aðilar sem sitja einir að arðinum. Það er það sem er grundvallarvandamálið núna.