Hjörleifur Guttormsson (andsvar):
Virðulegur forseti. Ekki vantaði nú rökvísina hjá þeim hv. þm. sem hér talaði áðan --- við erum ekki búin að ná nógu langt í þessum efnum til að við þurfum að fara að hafa áhyggjur eða setja reglur hvernig með skuli fara. Og ég spyr á móti, virðulegur forseti, og beini þeirri spurningu til þingmannsins: Hvar eru þessi mörk? Hvar eru rökin fyrir því að setja málin upp með þessum hætti? Er skógræktaráætlun framkvæmd austur í Fljótshlíð eða austur á Héraði, sem væri býsna stórtæk kannski á mælikvarða viðkomandi byggðarlags, þess eðlis að ekkert eigi að hugsa um það hvernig með er farið, hvaða áhrif hún hefði á umhverfið? Ég skil ekki framsetningu af þessum toga.
Af því hv. þm. var að nefna það að honum væri ekki kunnugt um sveitarstjórnir sem hefðu neitt á móti uppgræðslu þá hef ég ekki gert könnun á því en ég þekki marga sveitarstjórnarmenn sem hafa áhyggjur af þessum málum og hvernig þau hafa þróast. Ég þekki marga sveitarstjórnarmenn og get nefnt þær sveitarstjórnir þar sem slíkar áhyggur eru uppi og það gildir m.a. um ýmislegt í starfsaðferðum þeirra opinberu stofnana sem um er að ræða. Ég gæti nefnt alveg lýsandi dæmi frá fæðingarstað mínum þar sem ekki hefur verið haldið á þessum málum eins og ég hefði viljað sjá þau, og þar sem menn viðurkenna það, kannski áratugum seinna, að betur hefði nú verið öðruvísi að staðið, í ljósi nýrra sjónarmiða sem fram eru komin í þessum efnum. En á Alþingi lemja menn hausnum við steininn hver á fætur öðrum og segja: Þetta er bara svo gott málefni að það á að gæta þess að það lúti engum reglum nema þeirra sem vilja sinna þessu hverju sinni, þeir eiga að dæma um það sjálfir.