Einar K. Guðfinnsson (andsvar):
Virðulegi forseti. Þetta er kannski sérkennileg umræða vegna þess að við erum að velta fyrir okkur líklegri þróun án þess að geta fest á því hendur. Þess vegna hef ég frekar reynt að leggja þá umræðu til hliðar, enda koma þar inn í lítt mælanlegir hlutir og erfitt að meta til verðs. Við getum hins vegar metið hluti til verðs að gefnum tilteknum forsendum. Þess vegna reyni ég leggja talsvert upp úr því að meta málið út frá gefnum stærðum. Ég var einfaldlega að reyna að leggja mat á þetta út frá sjónarhóli stjórnenda þeirra fyrirtækja sem gætu keypt veiðiheimildir fyrir svo hátt verð. Ef slíkur stjórnandi sest niður á nýju ári og fer að velta því fyrir sér hvað hann geti greitt fyrir veiðiheimildir þær sem standa honum til boða, þá er niðurstaðan sú sem ég nefndi hér áðan.
Hins vegar getur slíkur stjórnandi líka velt fyrir sér öðrum þáttum. Hann gæti ígrundað hver staða sín yrði ef lögunum væri breytt í grundvallaratriðum. Hann gæti þess vegna komist að þeirri niðurstöðu að vegna ákvæðis þeirra laga sem í gildi eru og vegna þeirrar túlkunar sem fram hefur komið, væri óhætt fyrir hann að greiða hærra verð, taka meiri áhættu o.s.frv. Það væri auðvitað hans huglæga mat. Auðvitað meta stjórnendur þessa þætti misjafnlega. Engu að síður held ég að niðurstaðan verði lækkun aflaheimilda á grundvelli þess að stjórnendur meti þetta út frá þeim forsendum sem þeir hafa og því sem þeir hafa í hendi. Áhrifa þessa frv. ætti því að fara að gæta strax á nýju ári.