Guðmundur Árni Stefánsson (andsvar):
Herra forseti. Þessi almenna umræða um prófkjör sem leið eða aðferð til þess að velja á framboðslista. Prófkjör er vitaskuld ekki allra meina bót og á þeim eru stórir gallar, ýmsir sem þegar hefur verið bent á og enn aðrir sem hafa hér legið í þagnargildi. En á meðan menn hafa ekki orðið sammála um að grípa til annarra sambærilegra leiða og þá meðal þeirra sem voru skoðaðir í þessum nefndum sem um þetta mál hafa fjallað, að fara með prófkjörin að miklu eða litlu leyti inn í kjörklefann sjálfan er þetta samt sem áður vafalaust skásta leiðin. Og með fullri virðingu fyrir tugum eða jafnvel hundruðum framsóknarmanna á Suðurlandi, vil ég minna á að þrátt fyrir allt voru þetta á bilinu 10--12 þúsund stuðningsmenn samfylkingar annars vegar í Reykjavík og hins vegar á Reykjanesi sem komu að skipan þessa lista. Auðvitað er það styrkur í sjálfu sér, styrkur sem endurspeglast síðan í snarhasti og um leið í stórauknu fylgi þessarar sömu samfylkingar og ætli það sé ekki meginástæðan fyrir þeim pirringi sem maður verður svo áþreifanlega var við í umræðunni.
Hins vegar gengst ég við því og geri það beinn í baki að jafnaðarmenn standa heils hugar einfaldlega að baki þessari tillögu, þessari réttarbót í kjördæmamálinu og eru ekkert á flótta hingað og þangað í því máli og munu, alveg eins og þeir hafa gert í upphafi þessarar vinnu, standa pligt sína og ljúka þessu máli á farsælan og viðunandi hátt. Það er kannski spurning hvort aðrir stjórnmálaflokkar mættu ekki hugsa sinn gang í þeim efnum og hætta þessu flökti fram og til baka og standa pligt sína hér eins og samkomulag hafði náðst um.