Össur Skarphéðinsson (andsvar):
Herra forseti. Það er alrangt hjá hæstv. heilbrrh. að það sé viðtekinn háttur hjá form. heilbr.- og trn. að koma hingað og berja sér yfir hverju máli sem fram kemur. Staðreyndin er sú að oft hefur þessi formaður komið hingað og kvartað undan því að hafa ekki fengið næg mál. Staðreyndin er sú að allt of oft hafa þessi mál komið allt of seint.
En það er aldrei að vita hverju er afkastað ef viljinn er fyrir hendi. Samt er þetta er spurning um forgangsröðun. Ég ætla ekki að fara að setja hér á ræður um lífsýnafrv. Það er vont frv. og það er rangt hjá hæstv. ráðherra að allar umsagnir séu mjög jákvæðar.
Ég er hins vegar sammála hæstv. ráðherra um það að vegna þess að engin lög gilda um lífsýni og vegna þess að ákveðnar breytingar, mjög hraðar, eru á vettvangi læknisfræðinnar og vísindalegra rannsókna á mönnum hér á landi þá sé nauðsynlegt að setja slík lög. En í því frv. er að finna slík grundvallarmistök að mér finnst um rétt borgaranna að ég get ekki samþykkt það nema með miklum harmkvælum. Og ég er ansi hræddur um að það sé rangt hjá hæstv. ráðherra að sá ágreiningur sem ég er að vísa til sé einungis til staðar innan nefndarinnar. Hann er hér í þessu þingi og hann er úti í þjóðfélaginu líka. Ég vísa líka til þess að öll þau siðfræðibatterí sem með einum eða öðrum hætti veittu umsagnir við það frv. fundu mjög að þeim fingurbrjóti sem ég er hér að vísa í en ætla svo sem ekki að eyða tíma í að fara yfir núna.
Það liggur fyrir að hversu dugleg sem heilbr.- og trn. er þá er alveg ljóst að við höfum takmarkaða starfsgetu. Við höfum takmarkaðan tíma. Og ef við eigum að einhenda okkur til að mynda í lífsýnafrv. þá er ég óskaplega hræddur um að þessi þrjú frv. önnur brenni úti.