Svanfríður Jónasdóttir (andsvar):
Herra forseti. Ég hef kannski misskilið eitthvað en ég heyrði ekki betur áðan en hv. þm. væri búinn að gefa sér hvert kvótaverðið yrði við tilteknar aðstæður. Hann var kominn með það í 30, 40 kr. og var búinn að gefa sér það einnig að þá mundi það vera hægðarleikur fyrir Vestfirðinga að kaupa kvóta. Hann hefur a.m.k. ímyndunarafl til þess að segja sér hvað markaðurinn muni vilja, og ég var í sjálfu sér ekki að biðja um neitt annað. Ég var ekki að biðja hv. þm. um að koma með nákvæmar tölur um hvernig markaðurinn mundi svara eftir eitt ár eða 20 ár, heldur einfaldlega bara það að hann héldi áfram að leika sér með þær tölur sem hann var með áðan og talaði fyrir af þó nokkrum sannfæringarkrafti.
Nú fæ ég þær viðbótarupplýsingar að hann sé líka búinn að reikna út hvað þetta muni færa hverjum Íslendingi og talar þar um 50 þúsund kr. Það segir mér, herra forseti, að hv. þm. er auðvitað búinn að reikna þetta út. Því að þó að markaðurinn sé dásamlegur þá gera menn sér yfirleitt ákveðnar hugmyndir um hvernig hann muni virka. Það fer stundum eftir og stundum ekki. En miðað við þær upplýsingar sem hv. þm. er búinn að gefa, annars vegar um kvótaverðið og hins vegar um hvað hver Íslendingur fær þá er hann augljóslega búinn að gera sér þessar hugmyndir, og það er þess vegna, herra forseti, sem ég teldi æskilegt að hann léti uppskátt um þetta.
Það er reyndar enginn vandi að reikna þetta út fyrst þetta er komið, en ég geri ráð fyrir að hv. þm. sé búinn að reikna það út og þá sé hægast að fá tölurnar hjá honum.