Pétur H. Blöndal:
Herra forseti. Í Vatneyrardómnum svokallaða kemst Héraðsdómur Vestfjarða að þeirri niðurstöðu að 7. gr. laga nr. 38/1990 stangist á við jafnræðis- og atvinnuréttarákvæði stjórnarskrárinnar, en ekki bara 5. gr. Þetta er sama niðurstaða og ég þóttist lesa út úr hæstaréttardómi 3. desember 1998 og kemur fram í till. til þál. sem ég flyt á þskj. 198 sem er fyrsta mál á dagskrá þessa fundar.
Það er ekki nóg með að fólk megi kaupa sér skip og hafi heimild til að veiða ekki neitt á meðan tiltölulega fáir eiga rétt til frambúðar til að fá sérstakt veiðileyfi og mega veiða. Ef Hæstiréttur staðfestir Vatneyrardóminn þá sé ég tvær lausnir, annars vegar uppboð þar sem ríkið byði kvótann upp og hins vegar að dreifa kvótanum á alla þjóðina sem ég hef lagt til að verði skoðað. Uppboðið er ríkisvæðing, stóraukin ríkisvæðing. En það að dreifa kvótanum á þjóðina er einkavæðing, almenningsvæðing og á þessu er mikill munur.
Í báðum tilfellum verður að gera þetta á löngum tíma, 20 árum eða svo til þess að valda ekki kollsteypum í efnahagslífinu.
Ég tel brýnt að Alþingi hafi tilbúnar tillögur til samþykktar ef Hæstiréttur staðfestir Vatneyrardóminn sem að sjálfsögðu er ekkert sjálfgefið.