Frsm. meiri hluta efh.- og viðskn. (Vilhjálmur Egilsson):
Virðulegi forseti. Ég mæli hér fyrir nál. um frv. til laga um breytingu á lögum nr. 94/1986, um kjarasamninga opinberra starfsmanna. Frv. þetta var sent til umsagnar allmargra aðila og bárust fjölmargar umsagnir um málið. Málið var rætt á fjölmörgum fundum í nefndinni, margir komu á fund nefndarinnar og málið var þar mikið rætt. Efni frv. er afar einfalt og felst í því að við 14. gr. laganna bætist ný málsgrein sem skilgreinir það sem verkföll þegar starfsmenn leggi niður venjuleg störf að einhverju eða öllu leyti í því skyni að ná tilteknu sameiginlegu markmiði. Sama gildir um aðrar sambærilegar aðgerðir af hálfu starfsmanna sem jafna má til verkfalla.
Frv. þetta er lítið að sniðum. Í umfjöllun nefndarinnar var mikið rætt um hvort eðlilegra væri að ná þessu markmiði á annan hátt, hvort þetta markmið væri yfirleitt eðlilegt, hvort fjalla ætti um þetta mál í heildarendurskoðun á lögum um kjarasamninga opinberra starfsmanna og sýndist að sjálfsögðu sitt hverjum í því efni. Ég hygg þó að flestir þeir sem hafi tjáð sig um efni málsins á annað borð hafi verið sammála um að þessi regla sé eðlileg í réttinum, þ.e. að sú regla eigi að vera í gildi að það teljist til verkfalla í skilningi laganna þegar starfsmenn leggi niður venjuleg störf sín að einhverju eða öllu leyti í því skyni að ná tilteknu sameiginlegu markmiði.
Þetta er til samræmis við þær reglur sem gilda á hinum almenna vinnumarkaði og tilefni þess að frv. var flutt var einmitt að bregðast við dómi Félagsdóms þar sem því var hafnað að ákvæði laga um stéttarfélög og vinnudeilur varðandi fjöldauppsagnir tækju til opinberra starfsmanna. Dómurinn, Félagsdómur, hafnaði sérstaklega þeirri lögskýringu að almenn ákvæði laga um stéttarfélög og vinnudeilur ættu að taka til opinberra starfsmanna hvað þetta snertir.
Í meðferð málsins varð ekki samstaða um að fresta málinu eða láta það liggja þangað til að heildarendurskoðun færi fram á löggjöf um kjarasamninga opinberra starfsmanna. Það varð heldur ekki samstaða um að reyna að leita einhverra annarra leiða til að ná þessu sama markmiði sem hefði hugsanlega verið hægt. Það var t.d. inni í umræðunni í nefndinni að reyna að breyta frekar lögunum með því að kveða skýrt á um það að þau væru sérlög með tilliti til laga um stéttarfélög og vinnudeilur. Og enn fremur var því velt fyrir sér hvort eðlilegt væri að ákvæðin ættu frekar að snúa að vinnuveitendaþættinum, þ.e. vinnuveitendum opinberra starfsmanna væri óheimilt að ganga til samninga þegar svona stæði á. En eftir allar þessar vangaveltur og umræður í nefndinni hefur meiri hlutinn komist að þeirri niðurstöðu að rétt sé að leggja til að frv. verði samþykkt óbreytt.