Katrín Fjeldsted (andsvar):
Herra forseti. Það eru mjög skýr lög sem takmarka einmitt þá þrjá þætti sem þingmaðurinn nefndi. Það eru líka eins og ég benti á aðrar íþróttir sem geta þjálfað upp aga og kennt fólki að fara að reglum.
En það sem ég ætlaði að segja um upptalningu hv. þm. á slysatíðni og áverkatíðni er að það er algjörlega óvísindalegt að telja bara upp atvik án samhengis við fjölda þeirra sem íþróttina sunda og þann tíma sem fer í þær keppnir sem verið er að mæla slysin úr. Þetta skiptir höfuðmáli. Ef mörg þúsund fleiri stunda fótbolta en box er náttúrlega ekkert skrítið að það séu miklu hærri tölur. En það er ekkert að marka slíkar tölur nema maður reikni þær út miðað við iðkendafjölda og miðað við hversu langan tíma þeir iðka íþrótt sína. Og það er akkúrat það sem Porter og O'Brian segja í greininni í Clinical Journal of Sport Medicine, þeir reikna þetta út og segja að miðað við þetta sé áverkatíðni í keppni í áhugamannahnefaleikum fremur há en ekki hverfandi eins og hv. þm. vildi vera láta.